بریده‌هایی از کتاب هزج مثمن اخرب مکفوف مجبوب

او مادر ماهیان بسیاری بود عمری تر و خشک کرد دریا‌ها را

در حیرتم از این همه تعجیل شما از این همه صبر و طول و تفصیل شما

بغض آمده و بسته گلوی ما را در ما خفه کرده های و هوی ما را یک چیز به‌دردخور در این خانه نبود دزد آمد و برد آبروی ما را

ما را چه شده؟چرا همه خاموشیم؟ با آل یزید دست در آغوشیم حالا که نمی‌رویم همراه حسین شمشیر به دشمنان او نفروشیم

من سر به تنم زیاد بود از اول شالوده‌ام از تضاد بود از اول ابعاد مرا عشق به هم ریخته بود روحم به تنم گشاد بود از اول

روزی من و تو به هم... خدا می‌داند شاید، شاید، شاید، شاید برسیم

من با تو چقدر ساده رفتم بر باد تو نام مرا چه زود بردی از یاد من حبه قند کوچکی بودم که از دست تو در پیاله چای افتاد

من بی تو... مگر... مگر منی بی تو هست از زندگی بدون تو شستم دست

مانند دهان سنگی یک مرده انگار هزار سال خوابش برده دندان من اعصاب ندارد دیگر از فرط گرسنگی خودش را خورده

راهم راهم راهم راهم راهم گم گم گم گم گم گم گم در راهم من آبروی رباعی‌ات را بردم خیام! من از تو معذرت می‌خواهم