بریده‌هایی از کتاب تولستوی

اگر در القای عقاید خود به دیگران اصرار داشته باشد، متعصبی بیش نیست.

مطمئن است که عبادت انفرادی و در گوشهٔ عزلت راه به جایی نمی‌برد. پس باید خداوند را در میان مردم و در تماس با جماعت عبادت کرد.

وقتی معنا به ساحت ماده تنزل می‌یابد از خلوص و ناب بودنش کاسته می‌شود. بنابراین، می‌توان وجود تولستوی را از همهٔ رمان‌ها و آثارش زیباتر، عمیق‌تر، و پخته‌تر دانست.

رمز بزرگی تولستوی در انسانیت والای اوست که در لابه‌لای نوشته‌هایش موج می‌زند.