بریده‌هایی از کتاب تمرین سکوت می کنم بعد از تو

مانند دعای کافران بی‌اثرم

در اوج، سقوط می‌کنم بعد از تو دل را برهوت می‌کنم بعد از تو در آینه خیره می‌شوم بی تصویر تمرینِ سکوت می‌کنم بعد از تو

هر رنج که می‌رسد به ما از خود ماست

می‌گریم و در پای خودم می‌ریزم آیا روزی دوباره برمی‌خیزم؟ تو برگ به برگت، همه اوراقت سبز من اما تقویم پُر از پاییزم

من عشق چه می‌دانستم؟ درد چه بود؟ پاییز چه می‌دانستم؟ زرد چه بود؟ پیش از تو نگاهِ تر چه می‌دانستم؟ بر خط خط چهره گریه مرد چه بود؟

مرگ است و سر راه همه منتظر است این سنگ به پای هر کسی خواهد خورد

آخر تو کجایی که ببینی شب و روز مشغول نبودن تواَم، می‌میرم؟

غم دارد بی‌حساب غم دارد دل یک سر سوزن امید هم دارد دل

طرحی بزنم آن لب خندان تو را تصویر کنم زلف پریشان تو را اما هرگز نمی‌توانم بکشم با این کلماتِ خسته چشمان تو را

در جمع نشسته‌ام ولی تنهایم

دل از غزل و ترانه خالی کردیم از خاطره تو خانه خالی کردیم ناگاه فروریخته آوار شدیم از زیر غم تو شانه خالی کردیم

در آینه خیره می‌شوم بی تصویر تمرینِ سکوت می‌کنم بعد از تو

من می‌میرم برای بودن با تو می‌میرم از انتهای بودن با تو هرچند که از عطر خدا لبریز است تنهایی من فدای بودن با تو

از دست غمت چه کار باید بکنم؟ فریاد زنم؟ هوار باید بکنم؟ من از دو جهان فرار کردم تا تو از تو به کجا فرار باید بکنم؟

آیا دیگر تو دوستم داری؟ نه! می‌آیی پیش من به دیداری؟ نه! صد بار از تسبیحم پرسیدم، گفت: نه! آری! نه! آری! نه! آری! نه!

از دست غمت چه کار باید بکنم؟ فریاد زنم؟ هوار باید بکنم؟ من از دو جهان فرار کردم تا تو از تو به کجا فرار باید بکنم؟

از دست غمت چه کار باید بکنم؟ فریاد زنم؟ هوار باید بکنم؟ من از دو جهان فرار کردم تا تو از تو به کجا فرار باید بکنم؟