کودلکا بیشتر عمر خود را سفر کرده و در جوانی وقت خود را در محیطهای سرباز گذرانده و حتی به ضرورت، وقتی در شهر بوده روی کف چوبی و نمدار اداره مگنوم خوابیده است. او میگوید: «بعد سالها آوارگی (پابهپای کولیها) وقتی خانهای در پاریس خریدم بعنوان محیط کارم به آن نگریستم چون اعتقادی به آرایش خانه ندارم. در طول سه سال اخیر، دو پیراهن داشتهام که با آنها خوابیدم، در یک جیب آن پاسپورت و در جیب روبرو پول سفرم را گذاشتم. هر روز یکی را میشویم و دیگری را میپوشم و چیزی را با خودم حمل میکنم که به آن واقعاً نیاز دارم مانند دوربین، فیلم عکاسی و عینک، برای ۱۷ سال هیچ مبلغی برای اجازه خانه نپرداختهام، چنانکه دل کولیها برایم میسوخت، آنان مرا فقیرتر از خود میدیدند چون شب برای خوابیدن به کاراوان خود میرفتند و من زیر آسمان پر ستاره دراز میکشیدم. »
شهرام صفاری زاده