بریده‌هایی از کتاب ۱۹۸۴

آدم قوانین کوچک را رعایت کند، می‌تواند قوانین بزرگ را نادیده بگیرد.

قایق چشمان‌اش بر چهره‌ی کک‌مکی دخترک با آن لبخند محوش لنگر انداخت و در جلوی او زانو زد و دست‌های او را در دست گرفت.

«آزادی آن است که بتوانیم آزادانه بگوییم دو به‌علاوه‌ی دو می‌شود: چهار. اگر این اصل پذیرفته شود، مابقی اصول به دنبال آن می‌آید. »

ملتی متشکل از جنگجویان و متعصبین، که با وحدتِ کلمه پیش بروند، همه به یک چیز واحد فکر کنند و همه یک شعار واحد را فریاد بزنند و همیشه تا ابد کار کنند، بجنگند، پیروز شوند و به دار آویخته شوند؛ سی‌صد میلیون آدم مثل هم.

ویژگی حقیقی و برجسته‌ی زندگی کنونی، درد و رنج و ناامنی آن نبود، بلکه پوچی و ملالت و سرافکندگی آن بود.

تا به آگاهی نرسند، قیام نخواهند کرد، و تا قیام نکنند به آگاهی نخواهند رسید.

اگر آن‌ها اراده می‌کردند همین فردا صبح تمام حزب نابود می‌شد. دیر یا زود و به‌طور قطع آن‌ها به این درجه از آگاهی می‌رسیدند که این کار را بکنند، اما هنوز...!

در مقایسه با سال پیش، مواد غذایی بیش‌تر شده بود، هم‌چنین لباس، خانه، وسایل خانه، قابلمه، بنزین، کشتی، بالگرد، کتاب، بچه، همه‌چیز بیش‌تر شده بود به‌جز بیماری، جنایت و حماقت. دقیقه به دقیقه و سال به سال همه‌چیز و همه‌کس در حال رشد تصاعدی بودند.

اگر تمام مدارک باهم یکی بود و یک‌چیز خاص را نشان می‌داد- آن‌وقت دروغ به تاریخ راه می‌یافت و حقیقت به شمار می‌آمد.

«ما نباید به آن‌ها اعتماد می‌کردیم. دیدی گفتم زن! این هم نتیجه‌ی اعتماد به آن‌ها. چه‌قدر گفتم. ما نباید به آن آدم‌های جانی اعتماد می‌کردیم. »

این‌روزها فقط ترس، کینه و درد وجود داشت

«جرایم اندیشه منجر به مرگ نمی‌شوند، جرم اندیشه خودِ مرگ است. »

دوران تمامیت‌خواه و عدم تفاوت، از دوران انزوا و دوران برادر بزرگ، از عصر دوگانه‌باوری... به آینده یا گذشته، به زمانی که اندیشه آزاد است، و انسان‌ها با یکدیگر متفاوت‌اند و تنها زندگی نمی‌کنند؛ به زمانی که حقیقت وجود دارد و آن‌چه را که انجام می‌گیرد نتوان مانع شد... سلام! »

همین‌قدر که از وظیفه‌ی حفظِ این میراث انسانی آگاهی داشته باشد، کافی بود و نیازی نبود تلاش کند تا دیگران صدایش را بشنوند

چیزی که مقابل‌اش قرار داشت مرگ نبود، نابودی مطلق بود.

جرایم اندیشه منجر به مرگ نمی‌شوند، جرم اندیشه خودِ مرگ است.

در جامعه‌ی ما، آن‌ها که بهترین شناخت را از واقعیت دارند، همان‌هایی هستند که کم‌تر از همه دنیا را به شکل واقعی‌اش می‌بینند.

یک گروه حاکم تا زمانی می‌تواند حاکم باشد که بتواند جانشینانی برای خود انتخاب کند.

اکنون که دیگر خود را مُرده به‌ شمار می‌آورد، مساله‌ی بسیار مهم این بود که تاجایی‌که امکان دارد زنده بماند. دو انگشت دست راست‌اش جوهری شده بود، و این از نشانه‌های کوچکی بود که می‌توانست آدم را لو بدهد.

«جرایم اندیشه منجر به مرگ نمی‌شوند، جرم اندیشه خودِ مرگ است.