بریده‌هایی از کتاب باتلاق شنی

یک‌بار جایی خوندم «حقیقت همون چیزیه که آن را برای باور کردن انتخاب می‌کنیم.»

خرافات درمان نفهمیدن حقیقت نیست.

«یک درصد جمعیت روی زمین صاحب پنجاه درصد دارایی‌های روی اون هستن.

در واقعیت، همه می‌دونن که مردم ارزش‌های متفاوتی دارن. برای همینه که اگر هواپیمایی در اندونزی سقوط کنه و چهارصد نفر آدم توش بمیرن، هیچی. اما اگه معلوم شه یک سوئدی هم بینشون بوده گزارش‌های خبری دوبرابر میشه.

نوجوان‌ها نه تنها بیشتر وقت‌ها حال خود را با بی‌احتیاطی تمام بیان می‌کنند بلکه از چیزهای نامناسب هم استفاده می‌کنند.

مردم می‌گن که همهٔ آدم‌ها ارزش یکسانی دارن. این‌ها رو میگین چون مودبین، فرهیخته‌این و شاید درجه تحصیلی بالایی دارین، اما حرف درستی نیست.

خوشحالی یک معجون کامله، اما هیچ‌کس دستور درست کردنش رو بلد نیست.

سعی کردی بگی که تو یک جامعهٔ نابرابر نمیشه دموکراسی رو ایجاد کرد و به اون ادامه داد. و حق هم با توئه

اگه مامانت تحصیل‌کرده نیست و بابات هم تاکسی می‌رونه، همشون یک دلیله برای این‌که از همهٔ ما بیشتر و سخت‌تر برای زندگی‌ت بجنگی.

اون‌قدر تو تظاهر کردن استاد بودیم که تونسته بودیم همه رو خر کنیم، حتی خودمون رو.