بریده‌هایی از کتاب دلایلی برای زنده ماندن

دلم نمی‌خواست گریه کنم، به دو دلیل: ۱- نمی‌خواستم پدر گریه کردنم را ببیند. ۲- اگر گریه می‌کردم، حالم وخیم‌تر می‌شد.

زندگی هیچ‌وقت بی‌عیب و نقص نیست. منم هر از چندگاهی افسرده می‌شم

اگر تابه‌حال گمان می‌کردید که یک فرد افسرده دلش می‌خواهد شاد باشد و خوشحال، در اشتباه بودید. افسرده‌حالان اصلاً و ابداً به بُعد تجملی شادکامی اهمیتی نمی‌دهند. تنها چیزی که می‌خواهند فقدان رنج است.

اما همیشه مشاهدهٔ آینده، از زمان حال دشوار است؛ حتی چنان‌چه آن آینده پیش چشمان ما به وضوح جلوه‌گری کند...

‫بخوریم؟ یک نکته که از درمان دردهای مزمن می‌آموزیم آن است که به دشواری می‌توان بر واکنش‌های تثبیت‌شدهٔ جسمی و ذهنی غلبه کرد. به‌جای آن باید ساز و کار و عملکرد خلق‌وخو را بررسی کرد، خصوصاً در مواقعی که ما را به سمت و سوی خاصی سوق می‌دهند. باید به عواملی پرداخت که حالات خلقی پایین و یا میانه را برمی‌انگیزانند و شعله‌ور می‌سازند. افکار و اندیشه‌هایی را در ذهن بررسی کرد که عموماً نقش عمده‌ای در کار زیاد و خواب کم دارند. نیاز است که دانش عمیق‌تری از حالات خلقی کسب کنیم و درعین‌حال مؤلفه‌های مختل‌کنندهٔ آنها را بشناسیم؛ پیش از آنکه به احوالات میانهٔ ما شدت بخشند و آنها را به نیروهای مخرب بدل سازند. مؤلفه‌های مختل‌کننده می‌توانند شامل دگرگونی‌های افکار، حوادث و اتفاقات پیرامونی، روابط و نیز حالات جسمی ما باشند (که با ورزش، دارودرمانی یا رژیم غذایی مناسب تغییر

اگر دچار افسردگی هستیم، چگونه بهبودی حاصل کنیم؛ بی‌آنکه قرص‌های طلسم‌کننده

آن کلیشهٔ قدیمی و تکراری کاملاً درست است: زمان خود درمان‌گر دردهاست.

در بریتانیا، افسردگی توأم با اضطراب، رایج‌ترین بیماری روانی به شمار می‌رود.

مصرف داروهای ضدافسردگی در سراسر جهان رو به افزایش است. جزیرهٔ ایسلند بیشترین میزان مصرف داروهای ضدافسردگی را به خود اختصاص می‌دهد. پس از آن در کشورهای استرالیا، کانادا، دانمارک، سوئد، پرتقال و نیز بریتانیا، مصرف داروهای مذکور بیشترین نرخ را دارد.

باید بگویم که وحشت کرده بودم. اگر نمی‌مردم چه؟ اگر فلج و معلول می‌شدم و تا ابد همان‌طور بی‌حس می‌ماندم چه؟ به نظرم اگر دقیق به ندای زندگی گوش بسپاریم، همیشه برای زنده بودن- و نه مردن- استدلال‌هایی در چنته دارد. این استدلال‌ها ممکن است ریشه در گذشتهٔ ما داشته باشند: شاید آنان که ما را بزرگ کرده‌اند یا دوستانمان، یا آنان که عاشقشان بودیم. شاید همه از آیندهٔ ما نشئت گرفته باشند: فرصت‌هایی که با مرگ خود مسکوتشان می‌گذاریم. و چنین بود که زیستن را ادامه دادم.

مدتی همان‌جا ایستادم تا برای مردن همهٔ شهامتم را جمع کنم. مدتی همان‌جا ایستادم تا برای مردن شهامت بیابم. و ناگهان در پی شهامت بودم برای زندگی، برای بودن؛ نه برای نبودن!

ظاهراً، از نظر اطرافیان، چند ماه بعد از آن شب، من کمی کندتر از حال طبیعی خودم بودم، کمی خموده‌تر و کسل‌تر. اما آنچه در ذهن و روانم می‌گذشت، به طرز بی‌رحمانه و جان‌فرسایی شتاب داشت.

این تنها خودت هستی که وقتی در اوج افسردگی هستی احساس می‌کنی یک موجود اضافه‌ای. هیچ شخص دیگری این عقیده را ندارد. به دیگران اعتماد کن.

رمان بیگانگان»۱۲۰ اثر سوزان الیوز هینتون۱

شهرهای بی‌نشان»۱۱۷ اثر ایتالو کالوینو۱۱

«هیچ‌کس رهایی‌بخش ما نیست جز خودمان. نه کسی توانش را دارد و نه امکانش را.»

همچنین افسردگی یعنی.. پدیده‌ای کوچک‌تر از شما.؛ همیشه از شما ناچیزتر است، اگرچه فراخ و فراگیر به نظر می‌رسد. هم‌اوست که «درون شما» دست به کار می‌شود؛ این شما نیستید که «درون اویید». ممکن است که به ابر تیرهٔ روان در آسمان بتوان تشبیهش کرد؛ اما اگر غرض استعاره‌ورزی‌ست؛ این شمایید که آسمان‌اید. شما پیش از او خلق شده‌اید. و او نمی‌تواند بدون آسمان موجودیت داشته باشد. اما موجودیتِ آسمانِ بی‌ابر؛ البته که شدنی‌ست..

از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید. راستش من در این دو برداشت تفاوتی نمی‌بینم. ما از طریق مکانیزم فرار از خود است که خویشتن را پیدا می‌کنیم. مهم نیست در کدامین نقطه قرار داریم، مهم این است که قصد داریم به کجا روانه شویم. پرسشِ سیلویا پلات نیز براساس همین مضمون است: «برای خروج از ذهن خویشتم، آیا راهی هست؟» من همیشه شیفتهٔ این پرسش بودم، معنای آن چه بود؟ پاسخ آن چه می‌توانست باشد؟

رای جبران درد و رنج، همیشه لازم نیست لذت را جایگزین آن کنیم؛ گاهی لذت و شادی خود از دل درد و رنج زاییده می‌شود.

منظورم این نیست که «هرآنچه تو را نمی‌کشد قوی‌ترت می‌سازد.»؛ نه. این ضرب‌المثل زیاد درمورد من صدق نمی‌کند. آنچه مرا نکشت؛ دست‌کم ضعیف‌ترم ساخت. چیزی که موجب مرگتان نشود، ممکن است باعث شود تا آخر عمرتان بلنگید