بریده‌هایی از کتاب دلایلی برای زنده ماندن

افسردگی نامرئی‌ست. این‌طور نیست که احساس «کمی اندوه» داشته باشید. اصطلاح «کمی اندوه» دقیق و گویا نیست. واژهٔ افسردگی مرا به یاد یک لاستیک پنچرشده می‌اندازد؛ لاستیکی که پاره شده و غیرقابل حرکت است. شاید افسردگی که با اضطراب همراه نیست چنین تعبیری داشته باشد: یک لاستیک پنچر و وامانده از حرکت. اما افسردگی همراه با اضطراب و وحشت به یک جسم پنچر و بی‌حرکت نمی‌ماند.

هنوز می‌شد امید کسی باشم.

جلب توجه؛ علاقه‌مندی؛ مطلوبیت و کنش خریدن؛ چهار گام که به خرید کالا از طرف مشتری منجر می‌شه. اول توجهشون رو جلب می‌کنی؛ بعد علاقه‌شون؛ بعد طالب می‌شن به انجام خرید. اینها مراحلی هستن که قبل از عمل خرید کردن، تو ذهن مشتری‌ها شکل و فرم می‌گیرن.

یکی از نشانه‌های محرز افسردگی این است که سر سوزن امیدی به هیچ چیز ندارید و آینده‌ای را متصور نمی‌شوید. گویی داخل یک تونل مانده‌اید که دو سر آن مسدود است و به هیچ وجه قادر نیستید روزنهٔ نوری که در انتهای آن سوسو می‌زند را ببینید.

هرجا که اسرار و ابهام و جود داشته باشد، هراس نیز وجود خواهد داشت.

«هیچ‌کس رهایی‌بخش ما نیست جز خودمان. نه کسی توانش را دارد و نه امکانش را.»

«هرآنچه تو را نمی‌کشد قوی‌ترت می‌سازد.»؛ نه. این ضرب‌المثل زیاد درمورد من صدق نمی‌کند. آنچه مرا نکشت؛ دست‌کم ضعیف‌ترم ساخت. چیزی که موجب مرگتان نشود، ممکن است باعث شود تا آخر عمرتان بلنگید. این پدیده‌ها امکان دارد موجب شوند تا پایان زندگی‌تان از ترک کردن منزل یا حتی اتاق خوابتان وحشت داشته باشید؛ دچار ارتعاش عضلات شوید؛ هنگام سخن گفتن مِن‌مِن کنید و نامربوط بگویید یا همیشه سرتان را به قاب پنجره تکیه دهید و آرزو کنید کاش به روزهای خیلی قبل باز می‌گشتید؛ روزهای پیش از اتفاقاتی که شما را نکشتند.

به خاطر داشته باشید کلیدی‌ترین نکته در باب زندگی متغیّر بودن آن است. ماشین‌ها زنگ می‌زنند، کاغذها زرد می‌شوند، تکنولوژی‌های امروزه از مد می‌افتند، پیله‌ها پروانه می‌شوند، شب‌ها روزها را می‌زایند و افسردگی از محاصرهٔ شما دست برمی‌دارد.

اگر خود بودا هم در این روزگار زندگی می‌کرد، در تارها گرفتار می‌شد و به دست و پا می‌افتاد. مگر آنکه ضعف آنتن‌دهی وای‌فای، در دامنه‌های هیمالیا به دادش می‌رسید و می‌توانست از صدقهٔ سر آنتن‌دهی ضعیف اینترنت، ۴۹ روز زیر یک درخت به مراقبه بنشیند!

«منشأ رنج میل و طلب بیش از اندازه است.»

آدمی تفکر را بسیار ارج می‌نهد، اما احساسات نیز همان منزلت را دارند و به همان میزان ضروری‌اند.

نجواگونه خطاب به زمان گفتم: «وایستا!» اما زمان نمی‌ایستد! حتی اگر محترمانه از او درخواست کنید!

اما همین افسردگی‌ست که از همهٔ ما افسردگان، متفکر می‌سازد؛ ‫باور ندارید؟

از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید.

از خواندن کتاب دو نوع تلقی وجود دارد: یا کتاب می‌خوانید که از خود فرار کنید یا کتاب می‌خوانید که خود را پیدا کنید.

شگفت‌انگیزترین بُعد ذهن آن است که پرهیاهوترین اتفاقات در آن رخ می‌دهد، اما هیچ‌کس دیگری قادر به دیدن آنها نیست.

دلم نمی‌خواست بمیرم، فقط می‌خواستم زنده نمانم!

برای هر شخص افسردگی به گونه‌ای متفاوت بروز می‌کند.

یکی از نشانه‌های محرز افسردگی این است که سر سوزن امیدی به هیچ چیز ندارید و آینده‌ای را متصور نمی‌شوید.

۱۹- از بلایایی که اتفاق نیفتاده‌اند، واهمه نداشته باشید.