بریده‌هایی از کتاب طوفان دونده

می‌خواستم چنان مشتی به این جهان احمق بکوبم که جای دستم سوراخی در آن به جا بگذارد.

خانم منشی گفت: «ببین، من تک‌تک دانش‌آموزهای این مدرسه رو می‌شناسم و هیچ‌کسی به اسم بروکس اینجا نیست.» به خودم گفتم: نه، زین. این کار رو نکن. اما دهانم خیلی جلوتر از مغزم به کار افتاده بود. «اسم من چیه؟»