بریده‌هایی از کتاب نت های تنهایی

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

هرچند نمی‌رسد به دستت دستم یاد تو عجیب می‌کند سرمستم من عاشقم و فلسفه من این است دارم به تو فکر می‌کنم، پس هستم

تنهایی هر کسی برایش چاهی است تا سر ببرد درون آن، گریه کند

مرگ آمد و در سکوت و بی‌رؤیایی چمباتمه زد در وسط تنهایی تنهایی من پر است از ساعت پنج پس کی کی کی کی کی کی می‌آیی؟

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

گوش دل من به زنگ تنهایی توست عمری است همیشه تنگ تنهایی توست هر آدمی انگار به رنگی تنهاست تنهایی من به رنگ تنهایی توست

هر روز از این مسیر برمی‌گردم از رفتن ناگزیر بر‌می‌گردم تو شام بخور، بخواب، تنهایی جان! من مثل همیشه دیر برمی‌گردم

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

ترسی است مهیب لانه کرده در من یک حس غریب لانه کرده در من این خانه چقدر بی تو سوت و کور است تنهایی عجیب لانه کرده در من

تا صبح من و خدا نشستیم