بریده‌هایی از کتاب نت های تنهایی

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

هرچند نمی‌رسد به دستت دستم یاد تو عجیب می‌کند سرمستم من عاشقم و فلسفه من این است دارم به تو فکر می‌کنم، پس هستم

تنهایی هر کسی برایش چاهی است تا سر ببرد درون آن، گریه کند

مرگ آمد و در سکوت و بی‌رؤیایی چمباتمه زد در وسط تنهایی تنهایی من پر است از ساعت پنج پس کی کی کی کی کی کی می‌آیی؟

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

گوش دل من به زنگ تنهایی توست عمری است همیشه تنگ تنهایی توست هر آدمی انگار به رنگی تنهاست تنهایی من به رنگ تنهایی توست

هر روز از این مسیر برمی‌گردم از رفتن ناگزیر بر‌می‌گردم تو شام بخور، بخواب، تنهایی جان! من مثل همیشه دیر برمی‌گردم

کم نامه خاموش برایم بفرست از حرف پرم، گوش برایم بفرست دارم خفه می‌شوم در این تنهایی لطفاً کمی آغوش برایم بفرست

ترسی است مهیب لانه کرده در من یک حس غریب لانه کرده در من این خانه چقدر بی تو سوت و کور است تنهایی عجیب لانه کرده در من

تا صبح من و خدا نشستیم

در خلوت من سکوت در تکثیر است مرگ است که با زندگی‌ام درگیر است در سینه خود مترسکی کاشته‌ام تنهایی من پر از کلاغ پیر است

ای عشق! تو هم کنارمان آمده‌ای امروز سر قرارمان آمده‌ای تنهایی و من چقدر خوشحال شدیم ممنون که تو هم به غارمان آمده‌ای

چندی است دلم شبیه غار خالی است غاری که پر از گرد و غبار خالی است هی می‌روم و دوباره بر می‌گردم تنهایی من پر از قطار خالی است

با تو دل من پر از کبوتر شده است حال من و شعرهام بهتر شده است حالا تو منی و من تو هستم، با تو تنهایی من چند برابر شده است

هر روز از این مسیر برمی‌گردم از رفتن ناگزیر بر‌می‌گردم تو شام بخور، بخواب، تنهایی جان! من مثل همیشه دیر برمی‌گردم

کوه‌ها باهم‌اند و تنهایند همچو ما باهمانِ تنهایان

روحم شده جالباسی تنهایی آویخت به من لباس‌هایش را مرگ

چشمان غزل‌نوش تو را می‌خواهم از حرف پرم، گوش تو را می‌خواهم نزدیک بیا، مرا بغل کن لطفاًً آرامش آغوش تو را می‌خواهم

چون سایه که روی بدنم افتاده یا لکه که بر پیرهنم افتاده در تک تک عکس‌هام تنهایی هست دستی است که دور گردنم افتاده

روحم شده جالباسی تنهایی آویخت به من لباس‌هایش را مرگ