بریده‌هایی از کتاب عمارت مرموز؛ جلد اول

«دیرینه‌ترین و نیرومندترین احساس بشر ترس است، و قدیمی‌ترین و قوی‌ترین نوع آن وحشت از ناشناخته‌هاست.» اچ. پی. لاوکرافت

و برای ذوق و نشاط پاک و بی‌غل‌وغش آن روزها.

هیچ‌چیز واقعاً نمی‌میره، فقط به چیز بزرگ‌تری تغییر پیدا می‌کنه.

اگر بهای زندگی در آن از دست دادن کسانی بود که دوستشان داشت، خانهٔ جادویی به چه‌کاری می‌آمد؟

ترسْ ترس می‌آره. همون‌طور که عشقْ عشق می‌آره. ولی ترس خیلی قوی‌تر از عشقه.

«جاهایی توی این دنیا هست که جادو توشون واقعاً اتفاق می‌افته. جاهایی که آب، گیاه‌ها، زمین و حتی هوا جادو شده.

توی فیلم‌ها هم هر زمان که آدم‌بزرگ‌ها قاتی مسائل جادویی می‌شدند، یا گند می‌زدند به همه‌چیز یا سعی می‌کردند از آن موقعیت پول دربیاورند.

نگهبانیِ خانه‌ای معمولی هم مسئولیت سنگینی به حساب می‌آمد، دیگر چه برسد به جادویی‌اش... حتی اگر فقط یک تابستان طول می‌کشید.

«دیرینه‌ترین و نیرومندترین احساس بشر ترس است، و قدیمی‌ترین و قوی‌ترین نوع آن وحشت از ناشناخته‌هاست.»

کیمیاگری فقط فرمول و جادو نیست. یه جور تغییره، یه جور تلاش برای بهتر کردن چیزه

به نظر لوسی این بغل خیلی فرق داشت؛ این بغل قطعاً خیلی بیشتر از صدوبیست هزار دلار می‌ارزید.

نظر لوسی این بغل خیلی فرق داشت؛ این بغل قطعاً خیلی بیشتر از صدوبیست هزار دلار می‌ارزید.

دنیا وقت خوشحالی یا غم یک‌جور نیست؛ فرقی هم ندارد که از پنجره‌های سه‌متری به دنیا نگاه کنی یا نه.

نگهبان یک خانهٔ جادویی در مأموریتی به همراه موشی جادویی تا یک دسته حیوان جادویی را از دست یک هیولای درختی جادویی، که توی جنگلی جادویی زندگی می‌کرد، نجات بدهد!

نگهبان یک خانهٔ جادویی در مأموریتی به همراه موشی جادویی تا یک دسته حیوان جادویی را از دست یک هیولای درختی جادویی، که توی جنگلی جادویی زندگی می‌کرد، نجات بدهد!

معمولاً چیزی رو که نمی‌فهمیم مسخره می‌کنیم

دنیا وقت خوشحالی یا غم یک‌جور نیست؛ فرقی هم ندارد که از پنجره‌های سه‌متری به دنیا نگاه کنی یا نه.