بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زندگی کردن

تمرکز، زمان و پول سه منبع ارزشمند ما هستند.

ما گمان می‌کنیم که از همه‌چیز تا حد معقولی آگاهی داریم، مگر این‌که مجبور شویم آن‌ها را توضیح دهیم. تنها آن موقع است که متوجه می‌شویم چه‌قدر شناخت ما ناقص است.

از آن‌جا که احساسات ما تا این حد غیرقابل‌اتکا هستند، یک قاعدهٔ سرانگشتی خوب این است که آن‌ها را کمتر جدی بگیریم، به‌ویژه احساسات منفی را.

«اگر تقریباً همه مدرک دانشگاهی داشته باشند، این‌که شما هم یکی داشته باشید، شما را از بقیه متمایز نمی‌کند. برای رسیدن به شغل موردنظرتان ممکن است مجبور شوید به دانشگاهی سطح‌بالا (پُرهزینه) بروید یا مدرک بالاتری بگیرید. تحصیلات یک مسابقهٔ تسلیحاتی شده است که در درجهٔ اول به تولیدکنندگان این اسلحه‌ها سود می‌رساند که در این مثال کالج‌ها و دانشگاه‌ها هستند.»

ترجیح می‌دهم با دستان خودم چراغ‌ها را خاموش و روشن کنم تا این‌که از اپلیکیشنی استفاده کنم که مجبور باشم آن را نصب کنم، به اینترنت وصل شوم و مدام آن را به‌روز کنم. ضمن این‌که کلیدهای برق ازمدافتاده و چراغ‌ها هک نمی‌شوند؛ یک اثر معکوس دیگر که می‌توان از آن اجتناب کرد.

«اگر کسی هنوز چیزی را پیدا نکرده که برای حفظ آن حاضر باشد جانش را بدهد، لایق ادامهٔ زندگی نیست.» بدون شک لایقِ زندگی خوب هم نیست.

جهان اساساً بی‌معناست. پس تلاش برای یافتن «معنای بزرگ‌تر زندگی» را رها کنید.

آن چیزهایی که نمی‌شود از شما گرفت، افکارتان هستند، ابزارهای ذهنی‌تان، و این‌که چه‌طور بدشانسی‌ها، شکست‌ها و ناکامی‌ها را تعبیر می‌کنید. می‌توانید به این فضا قلعهٔ ذهنی بگویید، آزادی‌ای که هیچ‌وقت از شما سلب نخواهد شد.

بخشی از زندگی خوب این است که خودتان را به واقع‌گرایانه‌ترین شکل ممکن ببینید: تناقضات، ضعف‌ها، نیمه‌های تاریک و همه‌چیز.

بخش مهمی از یک زندگی خوب بیشتر از این‌که در گرو تلاش برای رسیدن به سعادت مطلق باشد، به دوری جستن از حماقت، بی‌فکری و گرایش‌های عامه‌پسند است. آن‌چه زندگی شما را غنی‌تر می‌کند، چیزهایی نیستند که به آن اضافه می‌کنید، بلکه آن چیزهایی هستند که از آن حذف می‌کنید.