بریده‌هایی از کتاب پیچیدگی

سیستم ایمنی شامل میلیاردها سلول و مولکول در حال گردش در بدن است که به واسطه‌ی انواع مختلف پیام‌ها با هم در ارتباط هستند.

«از نظر پیچیدگی رفتار، مورچه نظامی منفرد یکی از ساده‌ترین جانورانی‌ست که می‌شود تصور کرد» و، اگر ۱۰۰ مورچه نظامی را بر روی یک سطح صاف قرار دهیم، آنقدر می‌چرخند و می‌چرخند تا وقتی که خسته شوند. اما وقتی به نیم میلیون از آن‌ها اجازه دهید به صورت گروهی فعالیت کنند، آنگاه گروه در قالب یک کل تبدیل به چیزی می‌شود که آن‌را «سوپر ارگانیسم» با «هوش جمعی» می‌خوانیم.

تغییر تدریجی در طی زمان‌های طولانی می‌تواند اثرات بسیار بزرگی ایجاد کند.

بهترین زمان ممکن برای زنده بودن است، زمانی که تقریباً هرچه را تصور می‌کردید می‌دانید اشتباه است.

فیزیک امروزی نه تنها چیز زیادی برای گفتن درباره‌ی موضوع هوش و حتی علوم اعصاب ـ که بر روی آن سلول‌های مغز متمرکز بود ـ نداشت، بلکه از این موضوع که چگونه عمل تفکر از فعالیت مغز ناشی می‌شود نیز دریافت روشنی نداشت.

هرکدام در مقیاس به خصوصی به بررسی می‌پردازند. اما آیا با نگاه سیستمی می‌توان قوانین یکسان یا اصول مشترکی در این سطوح مختلف و به ظاهر جدا از هم پیدا کرد؟