بریده‌هایی از کتاب ریش آبی

ــ نه، من با شما ازدواج نمی‌کنم. به خاطر یک کیک که آدم با کسی ازدواج نمی‌کند. ــ اگر قبول می‌کردید دلیل زیبایی می‌شد.

عشق فقط برای آنهایی که آن را زیسته‌اند دلربا و مهیج است اما برای بقیه می‌تواند یک بطالت صرف تلقی شود.

کسی که بلد باشد منتظر بماند می‌تواند بهترین را انتخاب کند.

زیبایی هم مثل رنگ زرد، یک مفهوم بسیار پیچیده و ابهام‌آمیز است.

فکر نمی‌کنید هر انسانی حق دارد یک تاریک‌خانه برای خودش داشته باشد؟

ما حتی بدون اینکه خودمان متوجه بشویم دروغ می‌گوییم. حتماً که نباید دروغگویی قهار باشیم تا دروغ بگوییم.

ــ قابل تحسین است که این همه و با اشتها غذا می‌خورید اما همچنان باریک‌اندام هستید. ــ نام این خصلت جوانی است. شما را به یاد چیزی نمی‌اندازد؟ ــ بله، می‌دانم. خودمان را بی‌بدیل می‌یابیم و بعد ناگهان، در یک چشم به هم زدن تمام می‌شود. بلافاصله می‌فهمیم که آن دوران تمام شده است.

من دیوانه نیستم. برعکس، مردی هستم که بی‌نهایت شیفته است و هشت بار با یک سؤال وحشتناک روبه رو شده است: مرز واقعی میان فردی که دوستش می‌داریم و خودمان کجاست؟

ــ امشب خیلی کم‌حرف شده‌اید. ــ چیزی برای گفتن ندارم. به‌تان گفته بودم. اشکالی ندارد. مثل همیشه شما به جای چهار نفر حرف می‌زنید. ــ فقط وقتی که عاشق هستم، به خاطر رهایی قلب است که زبان حرف می‌زند. این در انجیل نوشته آمده است.

وقتی که دل می‌بازیم، آن هم بعد از آنکه این اتفاق دیگر افتاده است و کاری‌اش نمی‌شود کرد. برای اینکه خودمان را راضی کنیم که تن به این کار نامعقول ندهیم، شروع به گفت‌و گو با خودمان می‌کنیم.