بریده‌هایی از کتاب پس از بیست سال

تاریخ تکرار نمی‌شود؛ بلکه این مردان تکراری‌اند که بدون عبرت، رفتار گذشتگان را دربرابر آزمون‌های روزگار تکرار می‌کنند.»

«دشمن ما در درون ماست فرزندم. دشمنی که ما را به بندگی گرفته تا تمام عمر اندیشه‌ای جز برآورده‌ساختن هوس‌های او نداشته باشیم.»

معاویه لبخند زد: «کاش تمام یاران علی چون تو بودند.»

عمرو آهی کشید و گفت: «گذشت زمان آدمی را تغییر نمی‌دهد، فقط حقیقت او را آشکار می‌کند.»

به‌خدا سوگند، سرزمینی که از اسلام لبریز و از ایمان تهی باشد، بلاد جاهلیت است.

واقعیت آنی است که حاکم و رایج است امّا حقیقت آنی است که باید باشد و نیست. ارزش انسان‌ها به تلاشی است که برای هویدا ساختن حقیقت‌ها می‌کنند، نه پذیرفتن واقعیت‌ها. برای همین است که پیامبران باارزش‌ترین انسان‌ها بوده‌اند.

نه راحیل... تاریخ تکرار نمی‌شود؛ بلکه این مردان تکراری‌اند که بدون عبرت، رفتار گذشتگان را دربرابر آزمون‌های روزگار تکرار می‌کنند.»

کربلا میوهٔ درختی است که پس از پیامبر کاشته شد و در صفین قد برافراشت و شاخه دواند و تنومند گشت.»

«آن‌گاه که باید درکنار امامت می‌بودی و نبودی، چه تفاوت می‌کند که کجا و به چه کار مشغول باشی؟ در محراب عبادت یا بزم عیش و نوش، چه تفاوت دارد؟»

مالک گفت: «حیات نیکو در افکاری نهفته است که خواب از چشم برباید و دل را بیدار سازد...

تو علی را دوست داری امّا از معاویه هم بیزار نشده‌ای. بسیاری هستند که علی را دوست دارند، امّا به بنی‌امیّه هم بی‌رغبت نیستند.»

وقتی مردمان ستمبریِ خود و ستم‌گری حاکمان را بپذیرند و به آن خو بگیرند. جهل و ترس را شاید علاجی باشد، امّا عادت را هرگز.»

تردید به امام، تردید به پیامبر خداست.

سرزمینی که از اسلام لبریز و از ایمان تهی باشد، بلاد جاهلیت است.

حق هرکجا باشد نزد علی است و علی هرکجا باشد در سپاه حق است

دختر گفت: «شاعری بیش از جنگاوری زیبنده توست.» جوان لبخند زد. دستان کوچک و لطیف محبوبش را فشرد و گفت: «تو با سنگ هم سخن بگویی، شاعر می‌شود.»

او پیرمردی جاه‌طلب است، منتها جاه‌طلبی‌اش را به‌نام خدا رنگ می‌کند.

انسان را نشاید که راهی جز حق بپیماید.

بنی‌امیّه به کسی لقمه‌ای نمی‌بخشند، مگر این‌که بخواهند او را بندهٔ خود سازند، و به کسی لبخند نمی‌زنند، مگر این‌که قصد فریبش را داشته باشند.»

«ای مردم... بشتابید برای یاری آن‌که پس از رسول خدا از او گرامی‌تر نیست/ برای خدا هجرت کنید هم‌چنان که با پیامبر هجرت نمودید/ آیا نمی‌بینید که علی سر در گرو دین خدا نهاده است؟/ آیا سزاست که او را با شغالان شمال واگذاریم؟/ به‌خدا که ننگی بالاتر از این نیست که فرزند ابوطالب را به فرزند ابوسفیان بفروشیم.»