بریده‌هایی از کتاب چه گوارا چه کسی بود؟

سعی کنید همیشه نسبت به بی‌عدالتی در حق هر شخصی در هر نقطه از جهان عمیقاً احساس تنفر کنید. این زیباترین تعریف برای یک انقلابی است.

چه‌گوارا همیشه می‌گفت: "اگر از خشم و عصبانیت و بی‌عدالتی‌ها بر خود می‌لرزید، پس رفیق من هستید."

کلمه چریک در اسپانیایی به معنای "جنگ کوچک" است. جنگ چریکی هنگامی اتفاق می‌افتد که گروه کوچکی می‌خواهند با ارتش بسیار بزرگتر و ماهرتری جنگ کنند. گروه کوچکتر می‌داند که با یک حمله سنتی نمی‌توانند بر حریف بزرگتر و قدرتمندتر خود پیروز شوند. در عوض، آنها باید دزدکی حرکت کرده در برابر دشمن خود قرار بگیرند و آنها را غافلگیر کنند. پس از انجام این کار، آنها به سرعت عقب نشینی کرده و مخفی می‌شوند، سپس در یک زمان دیگر در نقطه دیگری دوباره حمله می‌کنند. آنها در حال جنگ "جنگهای پارتیزانی" هستند. در بین حملات، گروه چریک‌ها سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند معمولاً در جنگل‌های انبوه پنهان شوند.

او همیشه از غیرمنصفانه بودن همه چیز متعجب می‌شد! ارنستو نمی‌توانست بفهمد چرا کسانی که این همه زحمت می‌کشند حتی نمی‌توانند از عهده تهیه دارو برای کمک به خود بر بیایند.

چه گوارا در مجمع عمومی سازمان ملل صحبت کرد. وی از ایالات متحده و سایر کشورها به دلیل سوء استفاده از سرزمین و مردم کشورهای فقیر انتقاد کرد. وی گفت ایالات متحده مانند "حیوانی است که از مردم ناتوان دنیا تغذیه می‌کند".

فیدل در مورد او گفت: "شخصی مانند چه نیازی به استدلالهای خیلی زیادی نداشت. برای او کافی بود که بداند این افراد از ایده‌های انقلابی و میهن‌پرستانه واقعی الهام گرفته‌اند."

جذام بیماری است که از زمان‌های بسیار قدیم مردم جهان را می‌ترساند. این بیماری روی پوست و اعصاب تأثیر می‌گذارد و می‌تواند باعث ایجاد برجستگی‌ها و زخم‌های بزرگی در سراسر بدن شود. افراد مبتلا به جذام بعضی مواقع انگشتان دست، انگشتان پا و حتی بینی خود را از دست می‌دهند.

ژول ورن نویسنده داستانهای علمی فرانسوی بود. داستان علمی نوعی داستان است که ایده‌هایی مانند جهان خیالی، سفر در زمان و زندگی در سیارات دیگر را کاوش می‌کند. برخی از مشهورترین کتاب های ورن، بیست هزار فرسنگ زیر دریا، سفر به مرکز زمین و دور دنیا در هشتاد روز است. بسیاری از محبوب‌ترین داستان‌های وی بعداً به فیلم تبدیل شدند.

"من با فقر، گرسنگی و بیماری ارتباط نزدیکی برقرار کردم."

ارنستو و آلبرتو در سفر خود مایل به اقامت در هتل‌های مجلل نبودند. آنها می‌خواستند با افراد از طبقات مختلف جامعه ملاقات کنند و ببینند که آنها چگونه زندگی می‌کنند (به ویژه فقرا).