بریده‌هایی از کتاب رازهای ده گانه زندگی که هر زنی باید بداند

وقتی مرتکب اشتباه می‌شوی فکر نکن خلقتت اشتباه است.

نگذارید افکار شما را انتخاب کنند. شما افکار را انتخاب کنید.

اگر بر این باورید که هدف زندگی‌تان، داشتن یک رابطه محکم با شخص مورد علاقه، داشتن یک شغل ثابت، نداشتن قرض و داشتن اندام مناسب است، پس طبیعتاً احساس حقارت و شکست می‌کنید. شما خود را سرزنش می‌نمایید و با خود می‌اندیشید ماه «بد» ی را پشت سر گذاشته و در واقع آن را هدر داده‌اید. شما خود را عذاب می‌دهید. به این ترتیب شما احترام به خود را از بین برده‌اید. شما درباره هدف زندگی‌تان دچار سوءتفاهم شده‌اید و خودتان را براساس این سوءتفاهمات ارزیابی کرده‌اید. ولی حقیقت این است که هیچ یک از موارد موجود در فهرست «باید» ها هدف زندگی نیست.

به یاد داشته باشید شما آن چیزی نیستید که در کانالها می‌بینید ــ شما تماشا گرید. شما آن کسی هستید که کنترل تلویزیون را در دست دارد.

«اگر ما از چالشها فرار کنیم، خود را از رشد محروم ساخته‌ایم. شاید با خود فکر کنیم که از درد گریخته‌ایم، اما حقیقت این است که بیداری را پس رانده‌ایم. درد از یک شخص، یک مکان یا یک واقعه ناشی نمی‌شود. درد در ذهن ما خلق می‌گردد. تا وقتی از یک مشکل می‌گریزیم، درد هم در ذهن ما باقی می‌ماند. تنها از طریق مواجهه با آن مشکل می‌توانیم فرصتی برای آزادی خود به دست آوریم.»

انگار خدا فریاد «از این وضع متنفرم» را شنید و به نظر می‌رسید که پاسخ می‌دهد: «تو از این وضع متنفری؟ عجب. از شنیدن این حرف خوشحالم. این وضعیت نشانگر این است که امر مهمی به وقوع می‌پیوندد. تو در حال فراگیری درسهای مهمی هستی. اگر از وضع خود اظهار تنفر نمی‌کردی، نگرانت می‌شدم.»

وقتی از آنچه اتفاق می‌افتد متنفری بدان که در زندگی‌ات چیزی فوق‌العاده، مهم و دگرگون‌کننده به وقوع پیوسته است.

حوادثی که در زندگی اتفاق می‌افتند همیشه دست شما نیستند. شما نمی‌توانید مردم یا شرایط را تحت کنترل درآورید، اما می‌توانید واکنش خود نسبت به آنها را کنترل کنید. چگونگی عکس‌العمل شما نسبت به مردم و شرایط دست خود شماست. ممکن است قادر به کنترل وقایعی که برایتان اتفاق می‌افتند نباشید، ولی می‌توانید آنچه را درون‌تان اتفاق می‌افتد کنترل کنید.

وقتی شما به موانع زندگی به چشم نقمت و بلا می‌نگرید خود را از درسهای نهفته در بطن آنها محروم می‌نمایید. به خاطر داشته باشید: زمین یک کلاس درس بزرگ به حساب می‌آید. آنچه می‌خواهم در این فصل بگویم این است که هدف زندگی رشد و تغییر اجتناب‌ناپذیر است. نباید انتظار داشته باشید که همه چیز خوب، عالی و بدون مشکل پیش برود. موانع بخشی از زندگی هستند. به اعتقاد من یکی از خصایصی که ما را به عنوان بشر تعریف می‌کند چگونگی مواجهه ما با موانع و چالشهای زندگی است.

«آنچه را باید بیاموزم نشانم بده. آنچه را باید رها کنم نشانم بده. راه را نشانم بده. آنچه می‌خواهی نشانم بده. نشانم بده چگونه خدمت کنم. راههای جدید عشق ورزیدن را نشانم بده.»

سوپرمارکت می‌روید، به دقت به قفسه‌ها نگاه می‌کنید تا مواد مورد نیاز خود را بخرید. اینطور نیست که هرچه را می‌بینید خریداری نمایید. و به همین روش مجبور نیستید خریدار هر آن چیزی باشید که ذهن‌تان بر شما عرضه می‌دارد. یکی از این دو روش را می‌توانید انتخاب کنید: ۱. می‌توانید خود را به دست افکارتان بسپارید تا شما را هر آنجا که می‌خواهند ببرند. ۲. می‌توانید انتخاب کنید و بگویید: نه، متشکرم. حالا علاقه‌ای به رفتن به آنجا ندارم. مجبور نیستید به هر آنچه به ذهن‌تان می‌رسد توجه کنید. یکی از دلایل گرفتاریهای ما این است: ما اجازه می‌دهیم هر یک از افکارمان بدون اینکه نظرمان را جویا شوند ما را به هر جایی که می‌خواهند ببرند. این کار به آن می‌ماند که هر بار اتومبیلی از کنار خانه‌تان رد شود بیرون بدوید، روی صندلی عقب بپرید و به هر جا که راننده می‌رود بروید، بعد راه خانه را پیش بگیرید و دوباره همان آش و همان کاسه. وقتی متوجه می‌شوید ذهن‌تان در مسیر خاصی می‌رود، از خود بپرسید: «آیا دلم می‌خواهد با این فکر همسفر شوم یا نه؟» این فکر مرا به کجا می‌برد؟ به لذت؟ به اندوه؟ به قدرت؟ به ترس؟ به جدایی؟ به عشق؟ آیا می‌خواهم با آن همسفر شوم؟

ذهن شما تجربه شما از واقعیت را خلق می‌کند. پس با ذهنتان دوست باشید ما خود را یا ناتوان می‌کنیم یا توانگر. نیرویی که در انجام هر دو کار مصرف می‌کنیم یکی است. کارلوس کاستاندا

موانع تا زمانی که درس مخصوص خود را نداده باشند از زندگی شما محو نمی‌شوند.

من بر این باورم که هدف از مشکلات و موانع این است که باید با آنها بجنگم و وقتی آنها از بین رفتند احساس پیروزی کنم. مشکل این طرز فکر این است که شرایط بدتر می‌شود. چرا؟ چون: موانع را نباید حذف کرد. آنها دوستان مستوری هستند که برای شما خرد و دانش به ارمغان می‌آورند. وقتی این هدایاآورندگان را به اشتباه دزد و سارق تعبیر می‌کنید، خود را از گنجینه‌های نهفته در وجودشان محروم می‌سازید.

آزادی ما درونِ سمِ دردِ ما نهفته است.

حالا همان لحظه‌ای است که انتظارش را می‌کشیدید جهنم آن لحظه آغاز می‌شود که خدا پرده‌ای را به روشنی به ما می‌نمایاند و تمام موفقیتهایی را که ممکن بود به دست آوریم ولی نیاوردیم، تمام هدایایی را که از دست داده‌ایم، تمام چیزهایی را که ممکن بود انجام بدهیم ولی ندادیم، نشانمان می‌دهد. جهنم برای من در دو کلمه خلاصه می‌شود: دیرشده. جان کارلو منوتی

دعایی برای خداوند، به مادر طبیعت، به هوش برتر. «آنچه را باید بیاموزم نشانم بده. آنچه را باید رها کنم نشانم بده. راه را نشانم بده. آنچه می‌خواهی نشانم بده. نشانم بده چگونه خدمت کنم. راههای جدید عشق ورزیدن را نشانم بده.»

در زندگی دو راه برای رشد و تغییر وجود دارد: ۱. شما می‌توانید رشد و تغییر را انتخاب کنید. ۲. شما مجبور به تجربه رشد و تغییر می‌شوید.

وقتی سعی می‌کنیم همه چیز را در موقعیت قبلی خود نگه داریم، در نهایت درمی‌یابیم با اشخاص و شرایطی هستیم که نباید باشیم و درمی‌یابیم امکان و فرصتی را که برای رشد به ما داده شده بود از دست داده‌ایم.

از لحظه‌ای که اولین قصه عشقم را شنیدم. به دنبال تو گشتم. چه کور بودم. نمی‌دانستم دلداده‌ها در بیرون به هم نمی‌رسند. آنها همیشه در درون یکدیگرند.