بریده‌هایی از کتاب لانه کاغذی

شاید همهٔ ما بیش از حد وقت صرف می‌کردیم تا وانمود کنیم مشکلی نداریم.

یک بار کسی به من گفت اگر فکر می‌کنی دیوانه شده‌ای، نشانهٔ این است که دیوانه نیستی. چون گویا دیوانه‌ها اصلاً نمی‌دانند دیوانه‌اند؛

احتمال داشت از آن بیماری‌هایی باشد که هیچ‌وقت بهتر نمی‌شوند.

گاهی واقعاً نباید این‌طوری که هستیم باشیم. برایمان خوب نیست، و مردم خوششان نمی‌آید. باید تغییر کنیم. باید بیشتر سعی کنیم و نفس عمیق بکشیم و شاید ناچار شویم قرص بخوریم و ترفندهایی یاد بگیریم که وانمود کنیم بیشتر شبیه بقیهٔ مردمیم. مردم عادی

لبخند زد، اما لبخندی غمناک.

اسم فقط یه اسمه. درنهایت هیچ معنی خاصی نداره.

شاید او هم، مثل من، فکر می‌کرد ما هیچ‌وقت نمی‌توانیم بفهمیم هفتهٔ بعد یا ماه بعد یا سال بعد چه اتفاقی خواهد افتاد، اما خب، هیچ‌کس دیگری هم نمی‌تواند بفهمد.

گاهی واقعاً نباید این‌طوری که هستیم باشیم. برایمان خوب نیست، و مردم خوششان نمی‌آید. باید تغییر کنیم.

خیلی آرام حرف می‌زد، و گاهی آرزو می‌کردم سریع‌تر حرف بزند. تا جمله‌اش به پایان برسد صبر من تمام می‌شد.