بریده‌هایی از کتاب من خوبم، تو خوبی

برای رسیدن به نقطه "من خوبم "، باید الگوهای عاطفی خود را بشناسید و آنها را تغییر دهید.

کودک درون ما، دوست دارد بازی‌هایی را انجام دهد که به او این امکان را می‌دهد تا احساس برتری و احساس همدردی داشته باشد.

تولد می‌تواند باعث احساس عدم امنیت در ما و تصور احساس قدرت در دیگران شود.

خاطرات ما همراه با احساسات قدرتمندی همراه هستند که هنگام مرور، بهتر درک می‌شوند.

بالغ تنها قسمت ما است که منجر به تغییر و پیشرفت می‌شود اما ابتدا باید کودک و والد خود را تحت کنترل در آورد.

به افکار خود، گوش دهید. هر زمان که فکر منفی داشتید، سعی کنید ارزیابی کنید که چقدر واقع‌بینانه است. از مفاهیم والد، کودک و بالغ برای کمک به خود استفاده کنید. به‌عنوان‌مثال اگر خود را درگیر فکری می‌کنید که "من واقعاً تنبل هستم"، از خود بپرسید که: " آیا این قضاوتی نیست که من از والدین یا شخصیت‌های معتبر زندگی خود گرفته‌ام؟ " یا شاید این ابزار کودک درون من است که مرا متوقف کرده و می‌خواهد مرا در مکانی امن و آشنا نگه دارد. به‌تدریج فضای بیشتری به بالغ خود دهید زیرا او می‌تواند ارزیابی واقعی‌تری از توانایی‌ها و انگیزه‌های شما در زندگی‌تان انجام دهد.

افراد می‌توانند فردیت خود را از طریق بالغ درونی تغییر داده و اعمال کنند.

بالغ، پاسخ‌های غریزی ما را زیر سؤال می‌برد و ما را ترغیب می‌کند که به دنبال اطلاعات جدید در مورد یک موضوع بگردیم.

تولد یک تجربه آسیب‌زا است که باعث می‌شود احساس امنیت نکنیم و فقط با همنشینی کنار پدر و مادرمان آرام بگیریم؛ بنابراین بلافاصله باور کردیم که دیگران قدرتمند و خودکفا هستند و می‌توانند ایمنی ما را نیز تأمین کنند.

کودک، نتیجه تجربیاتی است که طی سال‌های اولیه کودکی در ما جمع‌آوری‌شده‌اند. والد، نتیجه خاطراتی است که به اعتقادات و رفتارهای والدین و دیگر شخصیت‌های معتبر زندگی‌مان مربوط می‌شود. بالغ، خود منطقی ماست که توانایی یافتن تعادل سالم بین دو شخصیت اول را دارد، راه‌حل‌های مناسب ارائه می‌دهد و رفتارهای خوب انجام می‌دهد.