بریده‌هایی از کتاب پاییز بهاریست که عاشق شده است

دل‌ها ای کاش سرد و سنگین نشوند جان‌ها چون ابرهای چرکین نشوند کاش آدمیان که از بهشت آمده‌اند در گوشه‌ی کارخانه ماشین نشوند

حاشا که به زخم‌های خود سجده کنم سجده کمر درخت را می‌شکند

افلاک شنیده‌اند آهنگ تو را بر خود زده‌اند لحظه‌ها رنگ تو را ای عشق! چه کرده‌ای که هر آیینه هر روز به سینه می‌زند سنگ تو را

راز سفر ‌است در دل لحظه اسیر هر ثانیه گامی‌ست در این راهِ خطیر

عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

دیروزِ من و تو بهتر از امروز است ما از خودمان نیز عقب افتادیم

سنگم بزنی به جای دیگر نروم آبم ندهی تشنه از ‌این در نروم والله اگر قفل قفس باز شود از بام تو گامی آن‌طرف‌تر نروم

بر پیکر من تو را کفن ساخته‌اند یا این‌که برای پرزدن ساخته‌اند ای عشق! شبیه سایه با من هستی انگار تو را برای من ساخته‌اند