بریده‌هایی از کتاب سه گانه بد؛ جلد اول

داشت مطمئن می‌شد وظیفه‌ای بر عهدهٔ اوست که باید این‌جا انجام بدهد و می‌خواست بفهمد که چیست.

«آخه فایدهٔ حرف زدن چیه اگه حرفم رو باور نکنین!»

«به قول معروف، وقتی یه نفر رو دوست داری، بذار بره.»

حیفم آمد از شخصیتی که از لحاظ اهمیت و شهرت در ادبیات فارسی هم‌پای شکسپیر ادبیات انگلیسی است، در ترجمهٔ فارسی این اثر یادی نکنم و به همین علت از عبارتی برگرفته از اشعار حافظ شیرازی به شکل عنوان و اصطلاحی که مدام همچون یک ترجیع‌بند در کتاب تکرار می‌شود، استفاده کرده‌ام.

داستان، دروغی است که واقعیتی را بیان می‌کند.

بالاخره به جوابی رسید: «کلمه‌های بد، بد هستن چون باعث می‌شن مردم احساس بدی داشته باشن. کارشون همینه.»

داستان، دروغی است که واقعیتی را بیان می‌کند. این جمله واقعیتی است که آن را از زبان معلمی در داستان «جادوی بد» می‌شنویم. داستان‌ها مجموعهٔ حوادثی را برای شما بازگو می‌کنند که «شاید» هرگز در دنیای واقعی اتفاق نیفتاده باشند، اما وقتی نویسنده یا گویندهٔ داستان آن‌ها را برای شما مرتب می‌کند به واقعیت خاصی پی می‌برید. هر چه این واقعیت برتر و مهم‌تر و به حقیقت نزدیک‌تر باشد، آن داستان هم بهتر خواهد بود.