بریده‌هایی از کتاب عادت خلاق

هیچ نابغهٔ بالفطره‌ای وجود ندارد.

«هر روزی که تمرین نمی‌کنی، یک روز از خوب بودن فاصله می‌گیری.»

قادر نیستم ایده‌هایم را به همان خوبی که در ذهنم هستند پیاده سازم؟ قوی باشید! لئون باتیستا آلبرتی، از نظریه‌پردازان معماری قرن پانزدهم میلادی می‌گوید: «خطاها بخشی اجتناب‌ناپذیر و نهفته در طرح هستند». قطعاً یک گنبد معیوب ـ ولی واقعی ـ در فلورانس بهتر از یک معبد خیالی بر فراز ابرهاست!

موضوع شگفت‌انگیز و البته نگران‌کننده در حل مسائل خلاقانه این واقعیت است که هرگز تنها یک جوابِ درست وجود ندارد و ارزشمندترین پاسخ از بین هزاران پاسخ احتمالی، آن راه حلی است که در رفع مشکلی که «مهارت» برطرف کردنش را دارید به کارتان بیاید.

«درسته که این زخم‌ها خیلی عمیقن، ولی به زودی خوب می‌شن. در عوض، هر وقت که ترس‌هام بخوان برگردن، این زخم‌ها نجاتم می‌دن».

هر چه بیشتر در خلوت خود شکست بخورید، احتمال شکست‌تان در ملاء عام کاهش می‌یابد.

خلاقیت از طریق پیگیری و استمرار «عادات و روال معمول» افزایش می‌یابد،

معتقدم که ترکیب و ساختمان جسمِ انسان مجزا از مغزش نیست و لذا تحرک می‌تواند علاوه بر جسم، مغز را نیز تحریک کند.

شناخت هر چه بیشتر مجموعهٔ مهارت‌های منحصربه‌فردتان موجب می‌شود که از وجه تمایزتان نسبت به سایرین آگاه شوید. به عنوان نمونه، وقتی از بیلی جول پرسیدند که دلیل موفقیتش چه بوده، پاسخ داد: «من شغلی رو انتخاب کردم که تنها کاری بود که در اون مهارت داشتم. صدام کوک بود، بلد بودم ساز بزنم، آهنگ می‌نوشتم و می‌تونستم برم روی صحنه و برنامه اجرا کنم. هر چند در هیچ‌کدوم از اون‌ها خبره نبودم ولی اون‌قدری مهارت داشتم که بتونم کارم رو درست انجام بدم. من در صنعتی مشغول به کار بودم (صنعت موسیقی) که این ترکیب از مهارت‌ها در اون استثنایی و چشمگیر بود».

نهایت خوشبختی‌ام این است که روزی بتوانم در دنیای بی‌نقصم به کار و فعالیت مشغول شوم