بریده‌هایی از کتاب همسایه بغلی؛ یک شب شوم برای بچه قلدرها

خیلی سخت است که تظاهر کنی اصلاً به انجام کاری علاقه‌ای نداری، درحالی‌که آن کار واقعاً برایت مهم باشد

معجزه از بین رفته بود. من دوباره به دنیای واقعی برگشتم و واقعیت همه‌جوره مزخرف بود.

هیچ هیجانی تو زندگی اتّفاق نمی‌افته، مگر اینکه آدم ریسک اون خطر رو بپذیره.

کلمهٔ احمق در فرهنگ لغت با او معنا پیدا می‌کرد.

که ناگهان ایلونا من را دید و دستی تکان داد، من هم برایش دست تکان دادم و ناگهان احساس کردم دنیا دوباره روبه‌راه شد.

«مگه نه‌اینکه اگه آدم یه روح ببینه، باید راهش رو کج کنه و از یه طرف دیگه بره؟» «زِکی! معلومه که نه. آدم باید دنبالش بره.»

چشمانش را باز کرد و انگشتش را به نشانهٔ تهدید به‌سمتِ فرانک گولز گرفت: «تو!» «بله؟» «هر اتّفاقی برای پسرم بیفته، هرچی، طرف‌دارات نویسندهٔ موردعلاقه‌شون رو از دست می‌دن. فهمیدی؟»

هیچ هیجانی تو زندگی اتّفاق نمی‌افته، مگر اینکه آدم ریسک اون خطر رو بپذیره.

«می‌شه دیگه این‌طوری صدام نکنی؟» «می‌شه تو خنگول نباشی؟»

من پیشنهاد دادم: «خب برای حلّ مشکل حوصله‌سررفتن، همیشه مدرسه هست.»

آه ای مردمان ساکن ستاره‌ها! من انسانی‌ام در کرانهٔ رود، خیره به آسمان ستاره‌ها چگونه در آن ارتفاع می‌لرزند و نورها چگونه تا دوردست‌ها می‌آیند که من می‌بینمشان و چه چیزهای نهانی با خود دارند؟ «کتاب مردگان مصری»

واقعاً تصمیم گرفته بودم که هیچ‌وقت دوباره با او حرف نزنم و البته این قسمِ همیشگی‌ام حدود سه دقیقه طول کشید.

دنیایی که ما توش زندگی می‌کنیم، مثل یه قصّه‌ست؛ مثل قصّهٔ پریان. چیز جالب اینه که موجودات ترسناک هم توی این دنیا وجود دارن؛ مثل دیوا، ارواح خبیث و چیزای دیگه که توی تاریکی زندگی می‌کنن. اگه اینا نبودن، ممکن بود زندگی خیلی کسل‌کننده باشه. تو دوست داشتی توی همچین دنیای ملال‌انگیز و راکدی زندگی می‌کردی؟

ایلونا گفت: «من اعتقادی به عشق ندارم. آدما موقعی که عاشق می‌شن، احمق به نظر می‌رسن. تو این‌طور فکر نمی‌کنی؟» انگار یک‌دفعه از یک بلندی به پایین پرت شدم. گفتم: «چرا، کاملاً درست می‌گی.» ایلونا با اشتیاق به من نگاه کرد و گفت: «نمی‌خوام ذهنم درگیر احساسات بی‌فایده باشه. دلم می‌خواد با آدما به‌خاطرِ اون چیزی که واقعاً هستن، رابطه برقرار کنم. تو رو خیلی خوب نمی‌شناسم؛ ولی از این چیزی که هستی، خوشم می‌آد هارولد بل.» در جوابش گفتم: «من هم از تو به‌خاطرِ همین چیزی که هستی، خوشم می‌آد ایلونا گولز.»

آه ای مردمان ساکن ستاره‌ها! من انسانی‌ام در کرانهٔ رود، خیره به آسمان ستاره‌ها چگونه در آن ارتفاع می‌لرزند و نورها چگونه تا دوردست‌ها می‌آیند که من می‌بینمشان و چه چیزهای نهانی با خود دارند؟ «کتاب مردگان مصری»