بریده‌هایی از کتاب تانگ فو ؛ روش برخورد با افراد دشوار

آرامش ذهنی یعنی توانایی سازماندهی، و این یعنی آرامش درونی در بحران سردرگمی و مشکلات و تضاد و ستیزه. نورمن وینسنت پیل

مادر ترزا گفته است: "من می‌دانم خدا چیزی به گردنم نمی‌گذارد که از عهده‌اش بر نیایم. ای کاش خدا این قدر به من اعتماد نداشت."

سپاسگزاری از خداوند است که شادمانی می‌آورد. همان طور که پریگر می‌گوید: سپاسگزاری حالتی ذهنی است که می‌توانی بدون توجه به وضعیتی که داری، آن را حفظ کنی. تو می‌توانی همه چیز داشته باشی و در عین حال بدبخت و مفلوک باشی، اگر قدر نعمت‌های خودت را ندانی. می‌توانی از نعمت چندانی برخوردار نباشی و باز با همین ناچیز قانع و خرسند باشی، اگر بابت آن خدا را شکر کنی. قضیه خیلی مشخص است. هر چه بیشتر شاکر باشی، شادتر هستی و هر چه ناسپاس‌تر، ناشادتر.

فرانک للوید رایت گفته است: "اگر تو از روی حماقت زیبایی‌ها را نادیده بگیری، خیلی زود خودت را بدون آنها پیدا می‌کنی و زندگی‌ات بی‌محتوا می‌شود. و اگر خردمندانه روی زیبایی‌های زندگی‌ات سرمایه‌گذاری کنی، این سرمایه تا آخر عمر با تو خواهد ماند."

دنیا پر از چیزهای سحرآمیز است؛ چیزهایی که بردبارانه در انتظار فهم و درک تو هستند تا تقویت شوند. ایدن فیل‌پوتز

می‌توانی زندگی‌ات را به صورت مجموعه‌ای رنج و محنت ببینی، یا حق انتخاب داری که زندگی‌ات را به صورت مجموعه‌ای از خزائن در نظر بیاوری.

ناامیدی یعنی از دست دادن امید. وقتی اتفاقی بد می‌افتد، به جای اینکه در یأس و ناامیدی افراط کنی، به خاطر داشته باش که این رد پا موقت است و دلایل بسیاری داری که به آینده‌ای بهتر امیدوار باشی.

آن لاندرز به خوانندگان مقاله‌های خود پیشنهاد می‌کند رویدادهای بد را بخش اجتناب‌ناپذیر زندگی خود بدانند و مهم‌ترین جملهٔ آرامش‌بخش را پیش خود تکرار کنند: "این نیز بگذرد."

این پنج کلمه اعتماد به نفس ایجاد می‌کند. به جای "نمی‌توانم"، بگو "می‌توانم."

هر وقت در زندگی دچار مصیبت شدی، دائم با خودت تکرار کن: می‌توانم آن را مهار کنم.

برای بسیاری از مردم، رهنمودهایی که اعمالشان را کنترل می‌کند، همان قانون طلایی است؛ "هر طور با مردم رفتار کنی، با تو همان طور رفتار می‌کنند."

"مواردی که ما با آن مواجه می‌شویم، در حقیقت وزنه‌هایی معنوی هستند که اگر آنها را بلند کنیم، خودمان را از لحاظ معنوی تقویت کرده‌ایم.

اگر همچنان بابت تقدیرت افسوس بخوری، آن هم با عجز توأم با خشم: "من سزاوار چنین مصیبتی نبودم" یا "منصفانه نیست"، همچنان نقش قربانی را بازی می‌کنی و دنیا را به صورت محیطی خشن می‌بینی که مردم بی‌گناه را با اتفاق‌های بد به ستوه می‌آورد.

منلی هال گفته است: هیچ اصل و قاعده‌ای هرگز مفید، حیاتی یا زنده نیست، مگر به عمل تبدیل شود.

تو نمی‌توانی آنچه را برایت رخ می‌دهد مهار یا انتخاب کنی. تو فقط می‌توانی در مورد واکنش خودت در برابر آن حق انتخاب داشته باشی.

فلسفهٔ آدم‌ها با حرفشان مشخص نمی‌شود، بلکه با عملشان مشخص می‌شود. در دراز مدت، ما خودمان زندگی‌مان را شکل می‌دهیم. این روند تا دم مرگ پایانی ندارد و گزینش‌هایی که می‌کنیم، نهایتآ همان مسئولیت‌های ماست. النور روزولت

فردریک نیچه گفته است: "کسی که چون و چرای زندگی برایش حل شود، می‌تواند هر نوع چون و چرایی را تحمل کند."

کسی که به خودش احترام می‌گذارد، از شر دیگران در امان است. او زره‌ای به تن دارد که هیچ کس نمی‌تواند به آن رسوخ کند. هنری لانگ‌فلو

روان‌شناسان موعظه می‌کنند: "به من بگو به چه توجه می‌کنی تا به تو بگویم چه آدمی هستی." اگر ذهن و حواست را متوجه فردی نفرت‌انگیز کنی، خودت هم نفرت‌انگیز خواهی شد.

چارلز داروین اظهار داشته است: "متعالی‌ترین مرحله در آداب اخلاقی، زمانی است که باید اختیار افکار خود را در دست داشته باشیم."