بریده‌هایی از کتاب شنود

یکی از تجربه گران می‌گوید: «مرور زندگی من، مانند این بود که در یک سینما نشسته و فیلمی از کل زندگی گذشته خود می‌بینم. این سخت‌ترین و دردناک‌ترین قسمت تجربه‌ام بود! واقعیت این است که هیچ کس مرا مورد قضاوت قرار نمی‌داد. خودم بودم که باید قاضی اعمالم می‌شدم، آن هم در زمانی که در هاله‌ای از عشق الهی احاطه شده بودم. من فهمیدم که ما اعمال خود را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم، آن هم نه از زاویهٔ دید خود، بلکه از زاویهٔ وجود الهی که از منیت و احساسات خالی است. آنجا شرمندگی انسان به خاطر اشتباهات گذشته‌اش خیلی دردآور است. من سخت‌گیرترین قاضی در مورد خود بودم...»

رفقای من، همگی اذعان می‌کنند که تاکنون عصبانیت مرا ندیده‌اند. واقعاً هم خداوند توفیق داده که در بدترین شرایط، می‌توانم صبر کرده و خدا را شکر کنم. اما وقتی بررسی اعمالم را می‌دیدم،‌ مشاهده کردم که یک‌بار بی‌دلیل بر سر دخترم داد زدم! همان روز دخترم نیز با برادر کوچکش دعوا کرد و... خدا می‌داند که این عصبانیت بیجای من، چقدر در زندگی و خانواده و روحیه فرزندانم تأثیر منفی داشت. این داد زدن بیجا حتی در سرنوشت آن‌ها مؤثر بود! تمام این موارد و دیگر مراحل زندگی من، با جزئیات کامل در لحظه‌ای مقابل چشمانم قرار گرفت.

من فهمیدم که ما اعمال خود را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم، آن هم نه از زاویهٔ دید خود، بلکه از زاویهٔ وجود الهی که از منیت و احساسات خالی است.

در واقع می‌دیدم که خیلی از کارهایم در میزان و حسابرسی وزنی ندارد! وزن اعمالم فقط به میزان اخلاص در کارها بستگی داشت و ربطی به کمیت آن‌ها نداشت.

کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.

البته خداوند باب توبه را برای تمام بندگان باز گذاشته، اما اثر وضعی برخی گناهان با توبه هم پاک نمی‌شود. مانند کسی که به جسم خود آسیب برساند. این شخص اگر هم توبه کند، اثر کاری که کرده بر بدنش باقی خواهد ماند.

هزینه داروهای همسرم سه برابر حقوق ماهیانه‌ام بود! از هر کسی که می‌شد قرض گرفته بودم

گفت: هرجا که شیعیان برای رضای خداوند قیام کنند و تمام توان خود را به کار گیرند، اما کم بیاورند و از خدا کمک بخواهند، خداوند گروهی از این فرشتگان مسلح را مأمور می‌کند که به یاری آن‌ها بروند. یکباره یاد جنگ بدر در زمان پیامبر (ص) افتادم. مسلمانان با تمام توان مقابل دشمن ایستادند اما معلوم بود در مقابل دشمن‌شان کم می‌آورند، اما خداوند طبق آیات قرآن، با ملائک آن‌ها را یاری کرد.

وقتی به باطن اعمال آن خانم جوان بدحجاب که واقعاً با چهره‌ای زننده در خیابان ظاهر شده بود نگاه کردم، چیز عجیب‌تری دیدم. من دیدم که فقط در آن روز، بیش از یکصد نامحرم او را نگاه کردند، برخی از آنان همسر داشتند که همسرشان به این زیبایی نبود. آن‌ها در دل حسرت می‌کشیدند. برخی شرایط ازدواج نداشتند. آن‌ها با دیدن این شخص، آلوده به فساد می‌شدند و... به من نشان داده شد که گناه تمام این افراد، برای این خانم نوشته شد! به من نشان داده شد که به خاطر این همه فساد و آلودگی که این خانم به وجود آورد، از زندگی شخصی خودش هم لذتی نخواهد برد و گرفتار خواهد شد.

کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.

و همراه با همان دختر و چند نفر دیگر از خانه فرار کردند و پس از طی سختی‌هایی به یکی از کشورهای اروپایی رفتند. آن‌ها به خاطر گرفتن پناهندگی مجبور به عضویت در جمع منافقین شدند.

من دیدم که هرچه را با صبر و تحمل سختی‌ها اندوخته بودم یکباره پوچ می‌شد! با یک شکایت نابجا، یک درد دل بی‌موقع با اطرافیانم که از اوضاع زندگی و همسر و فرزندانم شکایت می‌کردم، اجرم ضایع می‌شد.

فقط تقوای الهی و توسل به اهل بیت: در این شرایط می‌تواند به داد انسان برسد. من یقین داشتم که خداوند در مواقع خطر و آلودگی دست کسانی که به خداوند توکل کنند را ‌ خواهد گرفت و اجازه نمی‌دهد گمراه شوند.

وقتی به یکی از همکلاسی‌ها محبتی کرده بودم، مشاهده می‌کردم که چه برکاتی بر زندگی من نازل می‌شد. دوران نوجوانی با یک مجموعه فرهنگی و مذهبی فوق العاده عالی در شیراز آشنا شدم. کلاس‌های کانون رهپویان وصال و روحانی وارسته‌ای به نام حاج‌آقا انجوی‌نژاد، در رشد شخصیت دینی من تأثیر فراوانی داشت. من و برادرانم، انقلاب و بسیج و اعتکاف و شهدا و معنویات را در بسیج مسجد الزهرای شیراز و همان کانون رهپویان وصال آموختیم.

کربلا منبع عظیم نور و پاکی بود که تمام نورها در تمام نقاط عالم به آن متصل بود. کربلا عامل نورانیت تمام زمین بود. تمام نقاط نورانی در شبکه‌ای عظیم به مرکزیت کربلای معلی با خطوطی نورانی به هم متصل بود و از آن طرف، تمام خانه‌های فاضلابی و نجس، مانند نقاط سیاه با یکدیگر در ارتباط بودند. اما این دو خطوط روشن و تاریک، مانند شریان‌های سرخرگ و سیاهرگ، در بدن انسان،‌ در هم تنیده شده و به هم نزدیک بودند.

می‌دانستم که بیشتر بلاهایی که بر سر انسان می‌آید نتیجه گناهان و اشتباهات خود اوست، لذا همین طور با همسرم استغفار می‌کردیم.

یک از دعاهای یک مادر کافی است تا آینده انسان را کاملاً تغییر دهد

حضرت علی (ع) فرمودند: «بلا و گرفتاری برای ستمگر ادب، برای مؤمن امتحان، برای پیامبران درجه، و برای اولیاء کرامت می‌باشد.» (بحار الأنوار ج ۶۴ ص ۲۳۵)

بعد به او گفتند تمام این بچه‌های کوچک برادرت و حتی فرزندان و نسل آن‌ها که از این ملک سود می‌بردند باید بزرگ شوند و از دنیا بروند و به برزخ بیایند، اگر توانستی آن‌ها را راضی کنی نجات خواهی یافت!

اما من در آن تجربه‌ها فهمیدم که کمال یک انسان، رسیدن به مواهب و ثروت دنیایی نیست، چرا که اگر کمال ما در ثروت و دنیا بود، اهل بیت: باید الگوی ثروت‌اندوزی می‌شدند. کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.