بریده‌هایی از کتاب شنود

من به این مطلبی که می‌خواهم بگویم یقین دارم و در این سال‌های اخیر، براساس همین مطلب برنامه زندگی‌ام را پایه‌ریزی کرده‌ام و آن جمله این است: «برای رضای خدا، هر کاری می‌توانم برای پایداری و حفظ تنها دولتی که منتظر ظهور امام زمان (عج) است انجام دهم.»

تک‌تک ما موجوداتی روحانی هستیم که درحالِ تجربهٔ زندگی زمینی هستیم.

حضرت علی (ع) فرمودند: «بلا و گرفتاری برای ستمگر ادب، برای مؤمن امتحان، برای پیامبران درجه، و برای اولیاء کرامت می‌باشد.» (بحار الأنوار ج ۶۴ ص ۲۳۵)

کربلا عامل نورانیت تمام زمین بود.

من دیدم که مادر و پدر این دختر جوان خیلی برایش دعا می‌کردند، اما بیشترین چیزی که عاقبت این دختر را تباه کرد، مسئله حق الناس بود. جالب بود که تا پایان عمر هر دوی آن‌ها را دیدم! دیدم که هر کدام آن‌ها با چه کسی ازدواج کرد. اما مشاهده کردم که هیچ‌کدام در زندگی شخصی و مشترک آینده خود، روی آرامش نخواهند دید و زندگی مشترک آینده آن‌ها با همسرانشان، گرفتار همین ارتباط‌های حرام دوران جوانی خواهد شد و به سرانجام نمی‌رسد!

که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد. هزاران برابر دنیا و ثروت دنیا در خزائن الهی موجود است و کافی است خداوند مهربان اراده کند که کسی از مواهب دنیا بهره‌مند شود. اما من در آن تجربه‌ها فهمیدم که کمال یک انسان، رسیدن به مواهب و ثروت دنیایی نیست، چرا که اگر کمال ما در ثروت و دنیا بود، اهل بیت: باید الگوی ثروت‌اندوزی می‌شدند. کمال انسان در این است که چقدر در مسیر خداوند متعال و در راه عمل به وظیفه‌اش قدم برمی‌دارد. آن وقت اگر مطیع فرمان خداوند شویم، خدا آنچه نادیدنی است و برای ما اهمیت دارد به ما نشان خواهد داد. حتی چیزهایی به انسان نشان می‌دهد که به حرکت در مسیر الهی دلگرم شود.

دیگر یقین من کامل شده بود که هیچ چیزی در این عالم به اندازه قدم برداشتن در مسیر رضای خدا باارزش نیست. دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد

بعد به من گفت: دیدی چه شد، این ملائک سال‌های سال است که باتجهیرات کامل، منتظر استغاثه خالصانه شیعیان هستند تا وارد عمل شوند. این‌ها منتظر حرکتی مخلصانه از شیعیان هستند.

شما اگر خودتان را آماده کنید و خالصانه جهاد کنید و خداوند را بخوانید، عنایت پروردگار متعال را خواهید دید.

به این کلام نورانی الهی یقین داشتم که می‌فرماید: «اِن مَع العُسر یسرا» یقین داشتم که زندگی همیشه این‌گونه نخواهد بود. به یقین پس از این همه سختی‌ها دوران آسانی هم خواهد آمد.

«ان تنصروا الله ینصرکم...»

دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد.

به قول شهید رجایی؛ در جهنم جایی هست که گناه ۳۶ میلیون انسان را برای ما (مسئولین) می‌نویسند.

هیچ کار خوب یا بد، هرچند کوچک نیست، مگر اینکه در سرنوشت ما تأثیر دارد.

در بررسی اعمال، جمله‌ای دیدم که برایم جالب بود. نوشته شده بود: «جان در مقابل جان» به من فهماندند که تو در مسجد و هیئت، جان بسیاری از افراد را از اینکه آلوده به فساد و گمراهی و مواد بشوند نجات دادی، ما هم جان تو را از حوادث و گرفتاری‌ها حفظ کردیم.

بعدها به یکی از دوستانم گفتم: بیمارستان، یکی از محل‌های معراج ارواح انسان‌هاست. به ما گفته‌اند در هنگام جان دادن محتضر، دور او را خلوت کنید. گفته‌اند افراد بی‌نماز یا نجس، بالای سر محتضر نباشند. صدای حرام شنیده نشود. سوره یاسین یا برخی ادعیه برای محتضر خوانده شود تا ملائک به سوی او بیایند. که متأسفانه این موارد در بیمارستان‌ها رعایت نمی‌شود.

با خداوند هر طور باشید، او نیز با شما همان‌گونه است.

هیچ بلایی بر سر انسان نمی‌آید مگر به خاطر اشتباهات و گناهانش، فقط درصد کمی از خواص هستند که بلاها برای رشد و ترقی آن‌هاست.

بیشتر ما می‌گوییم: باید با دیگران همان گونه رفتار کنیم که می‌خواهیم آن‌ها با ما رفتار کنند... ولی واقعیت این است که آن‌طور که ما با دیگران رفتار می‌کنیم، در حقیقت با خود رفتار می‌کنیم.»

من در بررسی اعمالم دیدم که برای نگهداری از همسر و فرزندانم و برای تحمل آن شرایط سخت،‌ چه اجر و پاداشی به من داده بودند و لحظه لحظهٔ آن سختی‌ها برای من محاسبه شده بود. البته کمترین ناشکری من نیز اجرم را ضایع نموده بود. من دیدم که هرچه را با صبر و تحمل سختی‌ها اندوخته بودم یکباره پوچ می‌شد! با یک شکایت نابجا، یک درد دل بی‌موقع با اطرافیانم که از اوضاع زندگی و همسر و فرزندانم شکایت می‌کردم، اجرم ضایع می‌شد. من آن‌قدر حسرت می‌خوردم که چرا آن همه پاداش که برای تحمل سختی‌ها برای من در نظر گرفته بودند را با یک عصبانیت بیجا و یا... همه را بر باد داده بودم. من پاداشی بالاتر از اجر شهادت را به راحتی از دست دادم!