بریده‌هایی از کتاب شنود

خداوند در آن لحظات، به من نشان داد که در زمان وقوع امتحانات الهی، شیاطین با تمام توان و تمام یاران جنی و انسی خود به میدان می‌آیند و تلاش می‌کنند تا انسان از امتحانات الهی مردود شود. فقط تقوای الهی و توسل به اهل بیت: در این شرایط می‌تواند به داد انسان برسد.

نمی‌دانم چه مثالی بزنم که بهتر شرایط مرا در آن لحظات درک کنید. یک کار ساده و کوچک، اما با نیت الهی و جهت رضای خدا، به قدری برایم ارزش داشت که صدها کار سخت و طاقت فرسا، اما با نیت غیر الهی، آن تأثیر را نداشت!

من می‌دیدم که برخی کارهای الهی‌ام، چقدر در حل مشکلات دنیایی‌ام تأثیر داشت و حسرت می‌خوردم که چرا تمام کارهایم، حتی ساده‌ترین کارهای زندگی روزمره را با نیت الهی انجام نداده‌ام.

در بازاری که خریدار، یک گرم طلای خالص را به قیمت بسیار خوبی می‌خرد، من حسرت عجیبی وجودم را فرا گرفت.

حضرت علی (ع) فرمودند: «بلا و گرفتاری برای ستمگر ادب، برای مؤمن امتحان، برای پیامبران درجه، و برای اولیاء کرامت می‌باشد.» (بحار الأنوار ج ۶۴ ص ۲۳۵)

امام صادق (ع) فرمود: هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره‌های نور بنشیند باید از زائران امام حسین (ع) باشد. (وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۳۳۰)

از راوی کتاب در مورد ماهیت منازلی که نورانی بوده و بوی گل از آن‌ها به مشام می‌رسید سؤال کردم. گفتند: در این خانه‌ها به واسطه ذکر و یاد خدا و اهل‌بیت: این بوی عطر و نورانیت احساس می‌شد. اهل این منازل مقید به انجام دستورات الهی بودند.

پس هرگاه یکی از شما بر بالین شخصی از کسان خود رفتید که مرگش فرا رسیده است، شهادتین را به او تلقین کنید تا شیطان به او دست نیابد. (بحار الانوار، ج ۶، ص ۱۹۵)

وقتی انسان در حال احتضار قرار می‌گیرد، شیطان با یاران خود بر بالین او حاضر می‌شوند و تلاش می‌کنند تا با روشهای مختلف «ایمان» او را گرفته و آن را از چنگش بیرون آورند و این سخت‌ترین حالت برای هر محتضری است.

در روایت است که حضرت عزرائیل بر ابراهیم خلیل‌الله وارد شد. حضرت ابراهیم (ع) وقتی او را دید پرسید: آیا الان مرا دعوت می‌کنی که به اختیار آن طرف بیایم، یا زمان اختیار گذشته؟ حضرت عزرائیل گفتند: به اختیار خود شما است که بیایید یا نیایید. حضرت ابراهیم چیزی گفت که حضرت عزرائیل را به فکر وادار کرد: خدا دوست من است، آیا دیده‌ای که یک دوستی مرگ را به دوست خود هدیه بدهد؟ از خداوند متعال خطاب به حضرت عزرائیل رسید که به او بگو: آیا دیده‌ای که دوستی از دیدار دوست خود بدش بیاید؟

ملک الموت برای مؤمنین مانند پدری مهربان ظاهر شده و او را در انتقال به برزخ یاری می‌نماید. اما اصولاً مرگ برای مؤمنین لحظات زیبایی را رقم خواهد زد.

یکی از تجربه‌گران می‌گوید: «آنچه درک کردم این بود که من هرگز فانی نیستم و از ازل وجود داشته‌ام و تا ابد وجود خواهم داشت و محال است که نابود شوم... و من برای همیشه در امنیت و محافظت کامل بوده و خواهم بود.»

یکی از تجربه‌کنندگان در این زمینه معتقد است که «همگی ما در راه و مسیر تکامل هستیم. تنها چیزی که بین ما تفاوت دارد مسیر و تجربه‌ای است که برای خود انتخاب می‌کنیم ... تک‌تک ما موجوداتی روحانی هستیم که درحالِ تجربهٔ زندگی زمینی هستیم.»

یکی از مهم‌ترین پیام‌های تجربه‌کنندگان نزدیک به مرگ این است که زندگی ما و جهان به‌طور کلی براساس حساب‌وکتابی خلق شده و دارای معنا و هدفی است و این هدف «رشد و تکامل معنوی» است.

لذا بارها به دوستانم گفته‌ام همه چیز دست ماست. اگر امروز که بهترین ساعات عمر را می‌گذرانیم، غفلت نماییم، بعدها پشمیان خواهیم شد.

حالا می‌خواهیم به سفر بدون بازگشت آخرت برویم، هیچ‌کس هم نمی‌داند که این سفر کی آغاز می‌شود، یعنی هر لحظه باید وسایل و مایحتاج خود را آماده نگه داریم. چقدر برای این سفر آماده ایم؟!

اصلاً به هیچ چیز این دنیا نباید دل بست. دنیا جایی برای دل بستن ندارد. آخرت ابدی و پایدار است. اینجا را تا چشم بر هم می‌زنی باید بروی.

خانواده‌ام را خیلی دوست دارم، اما این را برایت بگویم که به راحتی می‌توانم از آن‌ها دل بکنم.

از طرفی آنجا روایت عجیبی از امام هادی (ع) دیدم. در کتاب کامل الزیارات آمده: ایشان به شخصی که از شهر ری عازم کربلا شده بود فرمودند: اگر قبر عبدالعظیم حسنی که نزد شماست را زیارت کرده باشی، گویی حسین ابن علی (ع) را زیارت کرده‌ای که اهمیت زیارت این بزرگوار را نشان می‌داد.

یکی از معانی کلمه جبار، جبران کننده است. خداوند متعال، آنچه را که در راه او و در مسیر او هزینه کرده باشی، برایت جبران می‌کند. حتی اگر برای رضای خدا قدمی برداشته و یا کار کوچکی انجام دهی، خواهی دید که چندین برابر آن را به تو باز می‌گرداند.