بریده‌هایی از کتاب پاک سازی آگاهی

نخستین هفتهٔ پاک‌سازی آگاهی به شما کمک می‌کند تا از باورهای محدودکننده و ویرانگرانه‌ای که پذیرفته‌اید، بیرون بیایید تا بتوانید با گذشتۀ‌تان به صلح برسید و الوهیت خود را پس بگیرید. برنامهٔ هر روز طوری تنظیم شده است که بتوانید آنچه را محدودتان می‌سازد، رها کنید و ریسمان‌هایی را ببُرید که شما را به زخم‌های قدیمی، رویدادهای دردناک و از دست دادن‌ها و دلشکستگی‌های هضم‌نشده می‌بندند.

فقط یک فکر خوب داشتن - یعنی فکری که «از نظر معنوی درست باشد» - کافی نیست. معمولاً آدم‌ها به این علت به نتیجه نمی‌رسند که فکر می‌کنند تغییر یا حتی تحول، فقط به معنای سخت‌کوشی و تلاش برای تغییر افکار و باورهای نهفته در ذهن ناخودآگاه است. این تلاش معمولاً حاصلی ندارد. برخی از این افکار و باورها از نسل‌های پیش منتقل شده‌اند. زحمتی که باید برای از جا کندن آن‌ها بکشیم، قابل مقایسه با تلاشی‌ست که باید برای از زیر خاک درآوردن اشیای موجود در یک مقبرهٔ هزارساله به کار ببریم که زیر دویست متر گدازهٔ آتش‌فشانی مدفون شده است. این، کاری دشوار و جانکاه است؛ مگر این که دستمزد خوبی برای آن بگیرید و بخواهید با حفاری و گردگیری از این اشیا و گذاشتن آن‌ها در موزهٔ ملیِ باورهای منسوخ و جانکاه، خدمت مفیدی به تاریخ جهان انجام دهید.

هر روز، رو به روی آینه با خودتان حرف بزنید. صبح به خودتان بگویید شما - بله، شما - این قدرت را دارید که از هر چه با مقدس‌ترین ارتعاشات ناسازگار است، دور شوید. تأکید کنید تجلی مقدس و پرشکوه خدا هستید و جهان به شما نیاز دارد

خدایا! رنج خود را به تو می‌دهم تا آن را به شهد جانم مبدل سازی. هر چه که در ذهن، بدن و روانم فضایی را اشغال کرده است، رها می‌کنم. همهٔ دردهایی را که نتوانسته‌ام رها کنم، به تو می‌سپارم. امروز از تو درخواست می‌کنم که هر چه را پیش از این برایم مسموم بوده است، به عاملی محرک برای آینده‌ام تبدیل سازی.

هیچ راهی بهتر از راه خدا نیست

زنی به دوست خود می‌گوید: «بی‌چاره لی‌لا! او واقعاً به خاطر اعتقاداتش رنج می‌کشد.» آن دوست می‌پرسد: «لی‌لا چه اعتقادی دارد؟» - «لی‌لا اعتقاد دارد که می‌تواند پایش را که اندازهٔ آن سی و نه است، در کفشی به اندازهٔ سی و شش کند.» آن دوست می‌گوید: «چه دردناک! چه کمکی از دست ما برمی‌آید؟» - «هیچ کاری جز دعا از دست ما برنمی‌آید. فقط باید دعا کنیم که آن کفش تنگ و ناراحت پاره شود. آن وقت لی‌لا مجبور می‌شود آن را دور بیندازد.»