بریده‌هایی از کتاب هنر محق بودن

) سفسطه روشی است که در آن، قالب ظاهری نتیجه، باطل و نادرست باشد، ولی به نظر واقعی و درست بیاید.

مشاجره، به روشی اطلاق می‌شود که توسط آن، قالب ظاهری نتیجه، به نظر واقعی و درست بیاید، ولی مقدمات و مفروضات، یا موادی که آن را تشکیل می‌دهند، باطل و نادرست باشند.

هنر تحقق جلوه حقیقت، صرفنظر از واقعیت مادی آن است،

از سوی دیگر، دیالکتیک در باب تبادل میان دو موجود زنده عاقل و منطقی است که به‌خاطر همین عاقل و منطقی بودن، هرچند باید تفکری معقول داشته باشند، ولی به محض اینکه به بحث پایان می‌بخشند تا همچون دو ساعت دقیق، زمان مشابهی را نشان دهند و به توافق و همآهنگی برسند، نوعی مجادله را می‌آفرینند، یا در وضعیت چالشی هوشمندانه و خردمندانه قرار می‌گیرند.

ترجیح می‌دادم واژه منطق دارای ریشه یونانی logos به معنای «قول» و «دلیل» را که از هم جدا نیستند، به عنوان «علم قوانین تفکر»، یعنی روش استدلال؛ و واژه دیالکتیک دارای ریشه یونانی dialegesthai به معنای «مذاکره کردن» را (هر گفتگویی موجب انتقال پیامی واقعی، یا نظری، خواه تاریخی، خواه مشورتی و اندیشمندانه می‌شود)، به عنوان «هنر بحث و مجادله» با توجه به برداشت عمومی دنیای نو، تلقی کنم. به این ترتیب، آشکار است که منطق، با موضوعی دارای ویژگی پیشینی و تعریفی جدا از تجربه، به‌کار می‌آید و به عبارت دیگر، مفهوم قوانین تفکر، فرآیند استدلالی، یا با توجه به ریشه یونانی آن logos، قوانینی را دارد که به استدلال مربوط می‌شود.

این را باید موضوعی فاقد اهمیت، یا به هر میزان، به عنوان نتیجه و اهمیت فرعی در نظر گرفت. با این حال، کار و نگرانی اصلی در شرایط حاضر، جز این نیست. خودبینی ذاتی انسان که بویژه در برابر نیروی هوشمند فکری او حساسیت نشان می‌دهد، فرد را وادار نمی‌سازد که موضع نخست خود را باطل، و موضع مخاطب را درست بداند.