بریده‌هایی از کتاب لبخند ماه

آن‌قدر طولانی، آن‌قدر طولانی از یاد من رفتی اما نمی‌دانی

پریشان شد و رفت

و شرم می‌چکد همیشه از سکوت روزگار

مانند پروانه‌ام من وقتی پر از آسمانی

وقت روییدن تو سمت رویای درخت خواب گنجشک، پریشان شد و رفت