بریده‌هایی از کتاب فرزندان شاد و خوشبخت

ما واقعیتها را نه به شکلی که هستند، بلکه به شکلی که به آن عادت داریم می‌بینیم.

در کودکی با بسیاری از عادتها آشنا می‌شویم. تغییر دادن عادتها دشوار است. به همین دلیل است که پدر و مادر باید مراقب عادتی که در فرزندانشان ایجاد می‌شود، باشند. پدر و مادر باید در شکل‌گیری این عادتها به فرزندانشان کمک کنند تا آنها عادتهای خوبی ایجاد نمایند.

مهم نیست برای تربیت فرزندانتان به آنها چه می‌گویید، مهم رفتاری است که از خود به نمایش می‌گذارید. آنچه در ارتباط با فرزندانتان انجام می‌دهید، و نیز آنچه در قبال دیگران می‌کنید، نگرشی که از خود نشان می‌دهید، آن‌طور که عمل و اقدام می‌کنید، معیارهای فرزندانتان محسوب می‌شوند.

توانایی بخشودن نشانه دوست داشتن دیگران است. این با باورهای ما در ارتباط است. از عمق وجود ما نشئت می‌گیرد، امّا با الگوها و نگرشهای خانوادگی نیز در ارتباط است. اگر فرزندتان را تشویق کنید تا شخصیتی از آن خود پیدا کند، اگر او را به همین شکلی که هست بپذیرید، حتی اگر با شما تفاوت داشته باشد، به احتمال زیاد اعتمادبه نفس پیدا می‌کند و این روی بسیاری از احساسات او تأثیر می‌گذارد: حال خوش، صبر و شکیبایی در قبال دیگران و توانایی غلبه بر نومیدیها و ناراحتیهای جزئی و درک کردن و بخشودن کسانی که این ناراحتیها را سبب می‌شوند.

پدر و مادر به فرزند کمسال خود رویه‌های مختلف را تحمیل می‌کنند، بی‌آنکه او بفهمد چرا اینها ضروری هستند. والدین در این زمینه باوری دارند: «او کمسال است و باید اطاعت کند.» در اغلب مواقع، این طرز برخورد پدر و مادر سبب می‌شود که کودک با خود به این نتیجه برسد که آنچه هست قابل قبول نیست. شخصیت و خواسته‌های او قابل قبول نیستند.

ممکن است کسانی باشند که این احساس را درک نکنند زیرا آن را هرگز تجربه نکرده‌اند. زیرا آن را پیرامون خود ندیده‌اند. در اینجا تقصیری وجود ندارد. تجربه کردن عشق می‌تواند با ژست ساده‌ای شروع شود. به کسی که نیازی دارد، نیازش را برآورده سازید، بی‌آنکه متقابلا از او چیزی بخواهید. خواهید دید که چگونه شادی و نشاط طرف مقابل روی شما اثر خواهد گذاشت. سعی کنید با کسانی که در پیرامون شما هستند مهربان‌تر باشید. مبالغه نکنید. متوجه شوید که قبل از هر چیز حال شما بهتر می‌شود.

برای اینکه به فرزندتان کمک کنید تا قوانین و مقررات را درون‌ریزی کند، باید در این زمینه یک الگوی مناسب باشید. نمی‌توانید از او بخواهید کاری را بکند که شما عکس آن را انجام می‌دهید. نمی‌توانید درحالی که شما هله هوله می‌خورید از فرزندتان بخواهید که غذای سالم بخورد.

نخواهید شعری را که آنها در کودکستان آموخته‌اند، حالا پس از چندی در حضور بزرگ‌ترها بخوانند تا ثابت کنند که دانش‌آموزان خوبی هستند. هر چند پدر و مادر دوست دارند که فرزندانشان آنچه را در کودکی آموخته‌اند به نمایش بگذارند، امّا مجبور کردن کودک به انجام دادن کاری که به آن علاقه ندارد، چیز جالبی نیست.

والدین گرایش به این دارند که فرزندان خود را با کودکان همسن و سال آنها مقایسه کنند، آنها را با برادران و خواهران خود مقایسه می‌کنند. این برای کودک بسیار ناراحت‌کننده است که با شخص دیگری مقایسه شود. برای کودک این به معنای درک نشدن است. این به معنای تحقیر شدن است. مقایسه‌ها زندگی ما را پر می‌کنند، امّا با خود احساس مرارت و بی‌اعتمادی را به همراه می‌آورند.