بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

خود زندگی یک مسیر است. اگر چیزی که در آن قرار داریم را حد کمال بدانیم، دیگر «رسیدن» به آن معنا ندارد. ما همیشه در حرکتیم!

حرکت موفقیت ذره‌ای: هنگامی که روز خود را آغاز می‌کنید، موفقیت را هدف خود قرار ندهید، بلکه پیشروی را هدف خود در نظر بگیرید، و آن را در هر اندازه‌ای، بپذیرید. به این ایده، روزی یک دقیقه فکر کنید.

اشتباهات، اتفاقاتی معمولی‌اند که برای همه اتفاق می‌افتند.

«تقلید» کنید. گاهی باید قبل از آن که چنین حسی به شما دست دهد و در واقعیت به خود اطمینان کنید، آن را تقلید کنید. تقلید اعتماد به نفس به این معنا نیست که شخص تقلید کاری هستید بلکه مانند این است که کاری را که هنوز مهارتی در آن به دست نیاورده‌اید، تمرین کنید.

«من همیشه زیبایی را در چیزهای عجیب و ناکامل می‌جویم. آن‌ها بسیار حیرت انگیزترند.» مارک جاکوبز

نقشهٔ خوبی که هم‌اکنون به سختی انجام شود، بهتر از نقشهٔ در حد کمالی است که هفته آینده اجرا کنید.

آن‌هایی که نیاز به تایید دیگران دارند، نمی‌دانند که «خود» چه کسی هستند.

کمال‌گرایی (اسم): به وضعیتی گفته می‌شود که فرد هر چیزی به‌جز نهایت کمال آن را، غیرقابل قبول تلقی می‌کند.

این نسخه از شما اهمیتی به مورد قضاوت قرار گرفتن، اشتباه کردن، رد شدن و تصمیماتی در حد کمال گرفتن و همه چیز را اصلاح کردن، نمی‌دهد. این نسخه از شما مضطرب و یا آشفته نمی‌شود شما آرام، خونسرد، متمرکز و مفید هستید. اکنون در مهمانی هستید و چند حرکت رقصی انجام می‌دهید که کسی تا به حال ندیده است (جسارت زیادی می‌طلبد، اما حتی دو بار هم به سختی آن فکر نکرده‌اید.) معمول‌گرایان، نهایت لذت زندگی را می‌چشند و از آن جهت که بدون احساس شرم، خود خودشان هستند، دیگران را به خود جذب کرده و حسادت بسیاری از مردم را برمی‌انگیزانند. معمول‌گرایان، همان‌هایی‌اند که ایرادات آشکاری دارند اما در هر صورت جسارت آن را دارند که فعال و به خود مطمئن باشند. آنها مردم را به فکر وامی‌دارند که این فرد اگرچه مشکل (xyz) را دارد، ولی باز هم از اعتماد به نفس، روی خوش، موفقیت و ... برخوردار است. کاش من هم (آن خصوصیات) را داشتم، اما گیر کرده‌ام!

کمال‌گرایی، در دنیایی پر از ناکاملی‌ها، همچون تله‌ای است که انسان را گرفتار توهم برتر بودن کرده و او را از قدمی به جلو برداشتن، باز می‌دارد.

یک کمال‌گرا فقط با تمرین انجام دادن کاری ناکامل، می‌تواند بر کمال‌گرایی خود، غلبه کند. دلیل آن هم بر هم زدن عادت است. ما بیشتر مواقع با گذران زندگی طبق روال قبلی، راحت‌تریم.

او عمل کردن را راه رسیدن به هدف می‌داند و نه با انگیزه شدن را

اقدام: هنگامی که شروع می‌کنید در مورد اتفاقی نشخوار ذهنی کنید، ۳۰ ثانیه به خود فرصت دهید تا بفهمید چرا کاری که انجام دادید را انجام دادید. همیشه طبق شدیدترین میلی که درونتان حس می‌کنید، کاری را انجام می‌دهید. به انگیزه‌هایی که در آن لحظه داشتید، فکر کنید. بپذیرید که انسان، خطا می‌کند

«باید اینچنین می‌کردم»، یک عبارت پیشنهادی است و باری از گناه و شرمندگی به دنبال خود می‌آورد. نشخوار کنندگان ذهنی، به طور مشترک وقتی به اتفاق و جریانی از اتفاقات گذشته برمی‌گردند، اغلب به این فکر می‌کنند که چه کاری را باید به طرز متفاوتی انجام می‌دادند و اغلب جنبه‌های مثبت آنچه کرده‌اند را نادیده می‌گیرند

معمول‌گرایان، نهایت لذت زندگی را می‌چشند و از آن جهت که بدون احساس شرم، خود خودشان هستند، دیگران را به خود جذب کرده و حسادت بسیاری از مردم را برمی‌انگیزانند. معمول‌گرایان، همان‌هایی‌اند که ایرادات آشکاری دارند اما در هر صورت جسارت آن را دارند که فعال و به خود مطمئن باشند.

معمول‌گرایی تنبلی نیست. استانداردهای سطح پایین، راضی شدن به شکست، بی‌علاقگی به برتری و پیشرفت و یا دلمردگی نیست. معنای اصلی معمول‌گرایی، دنبال کردن و انجام کارهای خوب در زندگی است بدون آنکه آرزو و یا انتظار حد کمال هر چیز را داشته باشیم.

فقط حد کمال هر چیز، کافی است

کمال‌گرایی و ترس با یکدیگر پیوند ازدواج بسته‌اند.

هنگامی که اعتماد به نفس دارید، کمتر به تایید دیگران حس نیاز پیدا می‌کنید و به توانایی‌تان در انجام کاری، مطمئن‌تر هستید

اگر با انجام کاری بتوانید احساس‌تان را تغییر دهید بسیار آسان‌تر است تا اینکه با تلاش به فکر کردن و سعی بر داشتن احساسی متفاوت، بخواهید کارهایتان را تغییر دهید.