بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

زندگی کوتاه‌تر از آن است که بخواهید با احتیاط بازی کنید.

«اگر همه چیز را در حد کمال می‌خواهی، هرگز راضی نخواهی شد.»

بیایید مردمانی شیفته و تشنه زندگی باشیم که عقب نمی‌کشند زیرا کسی از فردایمان خبر ندارد.

«در دنیایی که پیوسته می‌کوشد تا تو را به چیز دیگری تبدیل کند، خود بودن مهم‌ترین دستاورد است» رالف والدو امرسون

اگر می‌خواهید بیشتر دوست‌تان بدارند، سعی نکنید که بی‌عیب و نقص به نظر برسید. در مقابل ضعف‌هایتان، راحت باشید و جبهه نگیرید. به همین سادگی است: معمولی بودن (در حد کمال نبودن)، باعث می‌شود مردم بیشتر دوست‌تان داشته باشند.

نقشهٔ خوبی که هم‌اکنون به سختی انجام شود، بهتر از نقشهٔ در حد کمالی است که هفته آینده اجرا کنید. جورج اس. پاتِن

پیشروی، همان موفقیت است اگر زمین بخورم و جلوتر بیفتم، باز هم نسبت به زمانی که قدمی برنداشته بودم، جلوتر هستم. انجام هر کاری – هرچند کوچک و پر عیب و ایراد – باز هم کمک‌تان می‌کند، پس، خوب است.

نوع کلام و لحن واگویه‌های شما کاملاً مشخص می‌کند که چه رابطه‌ای با خود دارید.

یک تصور غلط و همه گیر شده این است که آرزوی حد کمال چیزی را در سر پروراندن، شما را به آن نزدیک‌تر می‌کند. در حالیکه خلاف آن حقیقت دارد: در آغوش کشیدن معمول‌گرایی بسیار بیشتر از طرز فکری کمال‌گرایانه، شما را به حد کمال چیزی نزدیک‌تر خواهد کرد.

ما از طریق تکرار، چیزی را می‌آموزیم، اما به محض اینکه تازگی آن از بین برود، احساس‌مان نسبت به آن کمتر خواهد شد. عوامل دیگری نیز هستند که تغییرات احساسی را به دنبال دارند. اما اگر شرایط همه چیز یکسان باشد، باز هم عادت از احساس کم می‌کند.

خود تنبیهی (تنبیه کردن خود)، تاوان آنچه که انجام داده‌اید را نمی‌دهد و وضعیت را بهتر نمی‌کند. نشخوار ذهنی تلاشی است مأیوس کننده و بیهوده برای تغییر گذشته از طریق فکر کردن، نوعی انکار کردن است و پذیرش مانند پادزهر عمل می‌کند.

اگر کمال‌گرایی یک توده یخ شناور بر آب بود، قسمت بالایی آن که دیده می‌شود، را میل به برتری نامیده و قسمت غرق شده پایینی را که گفته می‌شود ۹۰ درصد توده یخ شناور را تشکیل می‌دهد، ترس از شکست می‌نامیدیم.

آیا فکر نمی‌کنید که کلید موفقیت زندگی همین است؟ وارد عمل شوید، برگزینید و پیروز شوید.

قرار گرفتن یک کمال‌گرا بر روی کره زمین مانند قرار دادن پتاسیم در آب است (منفجر می‌شود)

کمتر به نتایج اهمیت دهید، بیشتر به شروع کار، اهمیت دهید

می‌دانم که گفتنش، تکرار حرف‌هاست، اما زندگی کوتاه‌تر از آن است که بخواهید با احتیاط بازی کنید. ما که به‌طور طبیعی تا حد صد سال بیشتر زندگی نمی‌کنیم پس دلایل زیادی داریم که خود را بدون پروا (هوشمندانه) رها ساخته و به آغوش دنیا پرتاب کنیم.

داستان مردی را برایتان می‌گویم که از همسرش خواست از یکدیگر جدا شوند زیرا دیگر احساسی نسبت به زنش نداشت. زن ناراحت شد، اما قبل از امضا کردن برگه‌های طلاق، از مرد خواست که هر روز صبح همانطور که روز عروسی، او را تا اتاق حجله حمل کرد، اکنون هم هر روز او را از اتاق خواب تا در خروجی خانه به آغوش گرفته و حمل کند. مرد به این درخواست عجیب خندید و موافقت کرد اما هر روز که می‌گذشت، همین حرکت حمل کردن او تا درب خانه، حس صمیمیتی که نسبت به زن داشت را افزایش می‌داد. عشق‌شان دوباره شعله ور شد و با هم ماندند

«همان کسی که واقعاً هستید، باشید و همان چیزی را که احساس می‌کنید، بگویید. زیرا آن‌هایی که حواس‌شان به شماست، به این چیزها اهمیت نمی‌دهند و آن‌هایی که به این چیزها اهمیت می‌دهند، حواس‌شان به شما نیست.» دکتر سیوس

هوشمندانه‌تر است که در زندگی بر چیزی که می‌توانید تحت کنترل خود درآورید، تمرکز کنید و در این مورد، این مسیر است که می‌توانید کنترلش کنید نه نتایج. پس در حقیقت، اهمیت بیشتری به مسیر دادن، نشان می‌دهد که اهمیت بیشتری بر نتایج قائلید.

اگر چیزی برایتان اهمیت دارد، باید هدف‌تان این باشد که آن را در نظر خود معمولی – و نه خیلی خاص– بدانید زیرا عادت‌ها هم معمولی‌اند