بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

«مردم به من می‌گویند کمال‌گرا هستی، اما این طور نیست، من یک درست‌گرام هستم و هر کاری را تا جایی که درست باشد انجام می‌دهم. سپس به سراغ کار بعدی می‌روم.» جیمز کامرون

ما از قدرت فوق‌العادهٔ انتخاب کردن برخورداریم و نشخوار کردن فکری در ذهن، چشم پوشی از این قدرت است.

بیشتر مردم آنقدر که از خجالت زدگی واهمه دارند، به تشویق شدن، اهمیتی نمی‌دهند

بی تفاوتی نسبت به نتایج به این معنا نیست که فرد زیاد تلاش نکند، سعی نکردن از بی تفاوتی کلی ناشی می‌شود. اما بی‌تفاوتی به نتایج این است که: «من تمام تلاشم را می‌کنم و به این که چه اتفاقی می‌افتد، اهمیت نمی‌دهم.»

«هنگامی که ژاپنی ها ظروف شکسته را تعمیر می‌کنند، محل شکستگی را با طلا پر می‌کنند آنها معتقدند وقتی که چیزی آسیب دیده است و سرگذشتی دارد، زیباتر می‌شود.» باربارا بلوم

بهترین راه برای مبارزه با سندروم وانمودگرایی، درونی کردن موفقیت‌تان از طریق نوشتن می‌باشد. هنگامی که در حال نوشتن‌اید، به یاد داشته باشید که شما نقایصی دارید و همین موفقیت‌تان را برجسته می‌کند، نه پاک کردن نقایص.

خود کم‌بینی بر اساس استانداردهایی نامنصفانه و بینشی دور از انسانیت بنا می‌شود و باعث می‌شود مانند یک کمال‌گرا رفتار کنید.

«افرادی که احساس نیاز شدیدی به تایید شدن توسط دیگران می‌کنند، کم‌تر مورد تأیید قرار می‌گیرند و افرادی که کمتر احساس نیاز به تایید دیگران می‌کنند، بیشتر مورد تأیید قرار می‌گیرند.»

بیشتر از دیگران به ارتباطات اجتماعی اهمیت می‌دهند. آنها آنقدر به بدون ایراد بودن یک رابطه اجتماعی اهمیت می‌دهند که معمولاً به طور کلی از این موقعیت‌ها، دوری می‌کنند و هنگامی که در موقعیت‌های اجتماعی قرار می‌گیرند، به قدری ذهن‌شان را درگیر موضوعاتی از قبیل اینکه چگونه با افراد روبه‌رو شوند و چگونه ارتباطی بدون ایراد و خوشایند ترتیب دهند و چگونه ممکن است اشتباهی رخ دهد، می‌کنند که نمی‌توانند طبیعی رفتار کنند.

کمال‌گرایی شما را وادار می‌کند در خانه بمانید، مانع از آن می‌شود که از فرصت‌ها استفاده کنید. و انجام پروژه‌هایتان را به تأخیر می‌اندازد، باعث می‌شود فکر کنید زندگی‌تان از آنچه که در واقعیت هست، بدتر است؛ نمی‌گذارد خودتان باشید؛ به شما استرس می‌دهد؛ آنچه خوب است را در نظرتان بد جلوه می‌دهد؛ و سیر طبیعی انجام کارها را تکذیب می‌کند.

«با گذر زمان شیرینی لذت‌های مداوم، بی مزه می‌شود و سختی‌های مداوم نیز، تلخی‌شان را از دست می‌دهند.»

اگر فکر می‌کنید مردم حد کمال را از شما انتظار دارند، با یادآوری این حقیقت که بیشتر مردم حتی اهمیت نمی‌دهند که شما چه می‌کنید، آرامش بگیرید.

تقریباً در تمام موقعیت‌های غیر ایده‌آل، مسیری هست که می‌تواند شما را از آن موقعیت نجات دهد.

زندگی یک جاده تک مسیره و یک طرفه نیست، بلکه دشتی پر پیچ‌وخم و رایگان برای عموم است. اگر هدف‌تان این است که از نقطه A به نقطه B بروید، راه‌تان حتماً مستقیم و مشخص نخواهد بود و ممکن است بهترین انتخاب هم نباشد. کمال‌گرایان تصور می‌کنند که برای رسیدن به هدف‌شان، همیشه یک مسیر طلایی وجود دارد و هیچ مسیر دیگری را کافی نمی‌دانند.

نکته مهم برای انجام چیزی این است که فقط شروع کنید به انجام دادنش!

«چرا افراد از انجام کاری به این کوچکی تا این حد، احساس ناراحتی می‌کنند؟» پاسخ این سوال کمال‌گرایی است. جامعه از ما می‌خواهد که با سرعت مشخصی در خیابان راه رفته و حتی در این حین، به جهت مشخصی نگاه کنیم. هرچه خارج از این انجام دهیم، موشکافی شده، مورد سوال قرار گرفت و قضاوت خواهد شد، مضحک است.

اگر برای مقابله با کمال‌گرایی مصمم هستید، و نیاز به تایید دیگران، دلیل اصلی گرایش‌تان به کمال‌گرایی بوده است، پس ضرورت دارد که خرده‌عادت شورش کردن را ساخته و هر روز تمرینش کنید. لازم نیست خیلی سخت طراحی‌اش کنید.

در پی تأیید گرفتن از دیگران نباشید، در این صورت هیچ‌گاه مورد تأیید خودتان نخواهید بود.

اگر در یک زمینه خاص و یا به طور کلی به خود اطمینان ندارید، از خود بپرسید «معیارم را کجا تنظیم کرده‌ام؟»

کمال‌گرایان زمین‌گیر شده، کسانی‌اند که می‌گذارند ترس از شکست آنها را در یک زندگی کم معناتر به دام اندازد. زندگی خود را با مشغول شدن به کارهایی مثل تماشای تلویزیون، با امنیت کامل به پیش می‌برند. فقط آنچه که «باید» انجام دهند را انجام می‌دهند و بسیار کم ریسک می‌کنند.