بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

جان مورو، یک سرمایه گذار است. او از زمان تولد دارای مشکل تحلیل عضلانی نخاعی بوده است که باعث شده از گردن به پایین فلج شود. او چاره دیگری جز نشستن ندارد. اما با این وجود، غیرفعال نیست. جان با استفاده از صدایش در ماه بیش از ۱۰۰.۰۰۰ دلار درآمدزایی می‌کند.

«تلاش برای برتری به شما انگیزه می‌دهد؛ تلاش برای رسیدن به حد کمال، انگیزه را از شما می‌گیرد. هریت بریکر

کمال‌گرایی شما را وادار می‌کند در خانه بمانید، مانع از آن می‌شود که از فرصت‌ها استفاده کنید. و انجام پروژه‌هایتان را به تأخیر می‌اندازد، باعث می‌شود فکر کنید زندگی‌تان از آنچه که در واقعیت هست، بدتر است؛ نمی‌گذارد خودتان باشید؛ به شما استرس می‌دهد؛ آنچه خوب است را در نظرتان بد جلوه می‌دهد؛ و سیر طبیعی انجام کارها را تکذیب می‌کند.

«هنگامی که ژاپنی ها ظروف شکسته را تعمیر می‌کنند، محل شکستگی را با طلا پر می‌کنند آنها معتقدند وقتی که چیزی آسیب دیده است و سرگذشتی دارد، زیباتر می‌شود.»

«در دنیایی که پیوسته می‌کوشد تا تو را به چیز دیگری تبدیل کند، خود بودن مهم‌ترین دستاورد است»

چیزی که بیشتر افراد درک نمی‌کنند این است که زندگی پر از این تصمیمات کوچک است.

جمع بندی اینکه چگونه سریع‌تر تصمیم‌گیری کنیم: ۱. حواستان به ریسک واقعی کاری باشد. ۲. همیشه در پی آن باشید که با متعهد ساختن خود به انجام کاری، از مرحله تأمل کردن خارج شوید. (با پایین آوردن استانداردها و یافتن انتخابی «خوب»، به جای انتخابی «تضمین شده» می‌توان این چنین کرد.) ۳. با دنبال کردن قانون ۲ دقیقه‌ای می‌توان از تحلیل افراطی بی‌ارزش دست کشید. ۴. موارد بالا را امتحان کنید. در مسیر ترک عادت به تأخیر انداختن، با تصمیم‌گیری سریع و اقدام به انجام کار، با موفقیت قدم بردارید.

واضح است که کمال‌گرایی یک مشکل است. اما مشکلی نیست که بتوان به سرعت حلش کرد. زیرا ریشه در عادت‌هایمان دارد.

بیایید مردمانی شیفته و تشنه زندگی باشیم که عقب نمی‌کشند زیرا کسی از فردایمان خبر ندارد.

همچنین کمال‌گرایی با بیش از اندازه محافظت کردن از ما در برابر اشتباهات و شکست‌هایی که ممکن بود ناکامی‌هایی کوتاه مدت و اما کامیابی‌هایی بلند مدت به ارمغان آورند، در طولانی مدت ما را ضعیف می‌کنند. ایده‌آل این است که: اگر می‌توانی چیز نامطلوبی را تحمل کنی و آن تو را قوی کند، بسیار بهتر از آن است که در مقابلش «محافظت شده» باقی بمانی.

توجیه کردن افراط‌گونه، به لحاظ روان‌شناسی، نشانگر مخفی کردن چیزی است و همچنین عامل دیگری است که باعث می‌شود دیگران ما را از تصویر در حد کمالی که قصد داشتیم ارائه بدهیم، بسیار عقب‌تر بسنجند.

یک تصور غلط و همه گیر شده این است که آرزوی حد کمال چیزی را در سر پروراندن، شما را به آن نزدیک‌تر می‌کند. در حالیکه خلاف آن حقیقت دارد: در آغوش کشیدن معمول‌گرایی بسیار بیشتر از طرز فکری کمال‌گرایانه، شما را به حد کمال چیزی نزدیک‌تر خواهد کرد.

کمال‌گرایی، در دنیایی پر از ناکاملی‌ها، همچون تله‌ای است که انسان را گرفتار توهم برتر بودن کرده و او را از قدمی به جلو برداشتن، باز می‌دارد

هوشمندانه‌تر است که در زندگی بر چیزی که می‌توانید تحت کنترل خود درآورید، تمرکز کنید و در این مورد، این مسیر است که می‌توانید کنترلش کنید نه نتایج.

کمال‌گرایی یک ماشین بهانه تراشی است

فقط تصمیم می گیرد به جای خیال پردازی و ترتیب دادن شرایطی در حد کمال، بسیار ساده و هر کجا که هست، فقط شروع به انجام کار و یا تمرین کند و فقط شروع کند!

معمول‌گرایی به معنای آن است که به چیزهای مشخص کمتر اهمیت بدهید زیرا وقتی کمتر اهمیت می‌دهید، در آن زمینه، احساس راحتی بیشتری می‌کنید و دل‌نگرانی و حواس پرتی زیادی ندارید و ذهن‌تان شفاف و آمادهٔ تمرکز است و این به معنای آن است که منابع ذهنی بیشتری در دسترس شماست.

«معمول‌گرایان» اند که می‌توانند ناکاملی‌ها را، که خصوصیت بارز دنیای ماست، تحمل کنند

به روش خود زندگی کردن را تا جایی تمرین کنید که عادت کنید دیگر نیازی به این نداشته باشید دیگران روش زندگی‌تان را تعیین کنند.

«باید این چنین می‌کردم»، حس گناهکار بودن شما را نسبت به گذشته‌تان نشان می‌دهد، «می‌توانستم این چنین کنم»، به فرصت‌هایتان در آینده اشاره می‌کند.