بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

آیا فکر نمی‌کنید که کلید موفقیت زندگی همین است؟ وارد عمل شوید، برگزینید و پیروز شوید. بسیار هیجان‌انگیزتر و کاربردی‌تر است از این که ثابت بایستید و برای آنکه وارد کاری شوید منتظر یک علامت بمانید تا صحیح بودن آن کار را برایتان تضمین کند.

اگر با ترس‌های پنهانی‌تان مقابله نکنید، اینکه چقدر برای رسیدن به موفقیت میل و انگیزه دارید، اهمیتی ندارد زیرا آن ترس‌های نهانی همیشه در وجودتان می‌مانند تا خراب کاری کنند.

نیاز به تأیید دیگران، مانند تمام انواع کمال‌گرایی، تهدیدکنندهٔ آزادی‌مان هستند.

تنها اعتماد به نفس با ثبات، همانی است که خودتان برای خود تعیین کرده و شخصی‌سازی‌اش می‌کنید. در غیر این صورت، بر اساس اطلاعاتی که از دیگران دریافت می‌کنید (و معیار در حال نوسان‌تان را در نقطه‌ای برای مدت کوتاهی ثابت می‌کند)، سطح اعتماد به نفس‌تان به طرز چشم‌گیری بالا و پایین خواهد رفت.

به دلیل اینکه اعتماد به نفس موضوعی، نسبی است، باید در نظر بگیریم که به چه عواملی مرتبط است.

اگر موضوعی را در ذهن نشخوار می‌کنید، جمله «باید این چنین می‌کردم» را از ذهن‌تان بیرون رانده و آن را با «می‌شد این چنین کنم» به عنوان گزینه‌ای که امکان انتخابش وجود داشت، جایگزین کنید.

اگر اشتباهی مرتکب شدید که خارج از مرز پذیرش شماست، باید آن مرز را بردارید. هیچ سودی در این نیست که قبل از مرتکب شدن بدترین اشتباهات، مرزی دور آن‌ها بکشید. به عبارتی دیگر، مهم نیست که چه کرده‌اید، باید به ذهن‌تان استراحتی بدهید در غیر این صورت، ذهن‌تان زیر فشار تطبیق دادن اشتباه‌تان با کم‌تحملی شما، به استراحت ابدی خواهد رفت.

طبق گفته یک روان‌شناس به نام نیکو فریجا، «با گذر زمان شیرینی لذت‌های مداوم، بی مزه می‌شود و سختی‌های مداوم نیز، تلخی‌شان را از دست می‌دهند.»

کمال‌گرایی ترس را به همراه می‌آورد و یا به دنبال ترس بروز می‌کند. اگر وحشت‌زده‌اید، ذهن شکننده شما همه چیز را در حد کمال خواهد

سردرگم شده‌ایم زیرا تلاش برای برتری، بخشی از سفر هر کس به سمت موفقیت است. در نتیجه، بیشتر مردم، کمال‌گرایی را «نبردی ضروری» برای رسیدن به موفقیت می‌دانند

از اینکه شکست، چگونه شخصیت‌مان را «معنا می‌کند» می‌ترسیم. از این می‌ترسیم که ممکن است ضعف‌های مان را آشکار کند و به امید و آرزوهای آسیب پذیرمان خدشه‌ای وارد کند، ترسناک است!

راز رسیدن به جایی این است که از جایی شروع کنید.

چیزی برایتان اهمیت دارد، باید هدف‌تان این باشد که آن را در نظر خود معمولی – و نه خیلی خاص– بدانید زیرا عادت‌ها هم معمولی‌اند. چیزهایی که طبق عادت انجام می‌دهید صرفاً اتفاقات خاصی نیستند، حتی ممکن است کسل کننده نیز باشد

خود را وادار به انجام رفتارهای مثبت (ظاهراً) بیش از اندازه کوچک کنید، اما کارهایی باشند که هر روز می‌توانید انجام دهید، حتی در بدترین روزتان

نکته مهم برای انجام چیزی این است که فقط شروع کنید به انجام دادنش! وقتی که برای بالا کشیدن خود منتظر طرح برنامه‌ای در حد کمال می‌مانید، فرصت‌های بسیار زیادی را از دست می‌دهید پس به این روش می‌توانید تغییر کنید: هر کاری را که تمایل دارید در زندگی بیشتر انجام دهید. مانند ورزش کردن، نوشتن، خواندن، شنا کردن، آواز خواندن، خندیدن و غیره. میله را پایین‌تر بیاورید تا بتوانید آن را انجام دهید، حتی اگر بخواهید آن را در جایی مثل لوله فاضلاب انجام دهید، از انجام دوباره آن ناامید نخواهید شد.

ایده‌آل این است که: اگر می‌توانی چیز نامطلوبی را تحمل کنی و آن تو را قوی کند، بسیار بهتر از آن است که در مقابلش «محافظت شده» باقی بمانی.

هر تصمیمی که از امروز به بعد می‌گیریم، تصمیمی ناکامل (معمولی) خواهد بود، پس بگذارید راحت و بدون حس گناه بی مورد و انتقاد از خود، انتخاب کنیم.

بحث کمیت در مقابل کیفیت در رابطه با تصمیمات زندگی و پیشرفت، صحیح‌تر است که بگوییم کمیت راهیست به سوی کیفیت.

«اگر همه چیز را در حد کمال می‌خواهی، هرگز راضی نخواهی شد.» لئو تولستوی

کمال‌گرایی یک آشفتگی ذهنی است.