بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

«مهم نیست که چقدر آرام می‌روی، باز هم از کسانی که روی مبل لم داده‌اند، جلوتری»

اگر کمال‌گرایی یک توده یخ شناور بر آب بود، قسمت بالایی آن که دیده می‌شود، را میل به برتری نامیده و قسمت غرق شده پایینی را که گفته می‌شود ۹۰ درصد توده یخ شناور را تشکیل می‌دهد، ترس از شکست می‌نامیدیم.

توهم برتری میل به برتری و ترس از بی‌کفایتی دو نیروی مخالف هم‌اند و این‌طور به نظر می‌رسد که کمال‌گرایی، تنها راه حلی است که می‌تواند چاره هر دو باشد

کارهای ما بر احساسات‌مان بسیار تأثیرگذار است و تأثیر آن تا حدی قدرتمند است که ما را تغییر می‌دهد حتی اگر که نخواهیم و یا چنین هدفی نداشته باشیم.

اما من معتقدم با یادآوری هدفمند و روزانهٔ اینکه گذشته قابل تغییر نیست، می‌توان سرعت فراموش کردن را بالا برد.

حتی اگر یک چرختان پنچر است، اسکلت اتومبیل‌تان زنگ زده و چراغ جلوی آن شکسته است. فقط با حرکت به سمت جلو است که می‌توانید افق‌های جدید را ببینید

محافظت شدن همیشه به نفع‌مان نیست

«با گذر زمان شیرینی لذت‌های مداوم، بی مزه می‌شود و سختی‌های مداوم نیز، تلخی‌شان را از دست می‌دهند.»

آیا می‌دانستید که برای نوشتن یک کتاب می‌توان دارای انگیزه شد اما برای نوشتن درون یک کتاب نمی‌توان؟ انگیزه اولی به معنای داشتن یک دلیل و خواسته کلی برای نوشتن کتاب است. نوع دوم، انگیزه لحظه‌به‌لحظه‌ای است که طبق شرایط و وضعیت احساسی، تا حد زیادی تغییر می‌کند. فکر کنم همه ما می‌توانیم به مواقعی ربطش دهیم که به طور کلی قصد داریم کاری انجام دهیم اما وقتی زمانش می‌رسد، تصمیم‌مان عوض می‌شود

آیا انجام مقدار کمی از کاری، مایل‌تان می‌کند که آن کار را بیشتر انجام دهید یا کمتر؟ شعار معروف چیپس سیب‌زمینی «لِیز» این بود: «شرط می‌بندم که نمی‌توانید فقط یک عدد بخورید.»

برخی افراد سعی می‌کنند احساسات‌شان را تغییر دهند تا در کل فرد مثبتی باشند. اما پیش‌تر نیز گفتیم که چقدر سخت است که بار کمال‌گرایی را صرفاً بدون اهرم، با ایستادن و تغییر دادن احساسات، جابه‌جا کرد

قرار گرفتن یک کمال‌گرا بر روی کره زمین مانند قرار دادن پتاسیم در آب است (منفجر می‌شود)

توجیه کردن افراط‌گونه، به لحاظ روان‌شناسی، نشانگر مخفی کردن چیزی است و همچنین عامل دیگری است که باعث می‌شود دیگران ما را از تصویر در حد کمالی که قصد داشتیم ارائه بدهیم، بسیار عقب‌تر بسنجند.

اگر طی مدتی سم ضعیفی را ببلعید، اذیت خواهید شد اما حتی متوجه تاثیرات منفی آن هم نخواهید شد زیرا به علائمش عادت کرده‌اید. سم کمال‌گرایی نیز در دوز پایین، تأثیر خود را علنی نمی‌کند بلکه به طرز زیرکانه‌ای زندگی‌تان را فلج می‌کند و در دوزهای مصرفی بالاتر، حتی می‌تواند کشنده هم باشد.

وقتی که می‌خواهیم برچسب نقص بر کمال‌گرایی بزنیم، این موارد جزء اهدافمان خواهند بود (به ترتیبی که در کتاب آمده و منابع استفاده شده در پرانتز عنوان شده است) - انتظارات غیرواقع گرایانه (اعتیاد خودم) - نشخوار ذهنی (هیل) - نیاز به تأیید (هیل) - نگرانی از ارتکاب اشتباه (فراست) - تردید در مورد کارها (فراست)

اگر از چیزی احساس ناامنی می‌کنید، بدانید که کسی در دنیا وجود دارد که با وجود آنکه همین عیب را دارد، با اعتماد به نفس کامل زندگی می‌کند. این آرام‌تان کرده و به شما نیرو می‌بخشد.

تنها حس امنیت واقعی زمانی به سراغتان می‌آید که خود را همانطور که در واقعیت هستید شناخته و بپذیرید.

تمرکز بر مسیر (بی‌تفاوتی به نتیجه) تنها راه رسیدن به نتایج، طی کردن هر آنچه مسیری است که به آن می‌رسد. اگر واقعاً چیزی را می‌خواهید، نمی‌توان از مسیر رسیدن به آن گریخت. معمول‌گرایان به نتایج بی‌توجهی می‌کنند. زیرا هنگامی که کمتر به نتایجی که در پس یک مسیر است، اهمیت دهید، طی کردن آن مسیر برایتان آسان‌تر می‌شود.

معمول‌گرایان تا آن حد تناقض‌گرا نیستند که زندگی در حد کمالی داشته باشند: آن‌ها فقط شادترند، سالم‌ترند و موثرتر از بقیه می‌توانند در آنچه که اهمیت دارد، نقشی ایفا کنند. کمال‌گرایی محدودیت است و معمول‌گرایی آزادی.

حواس‌تان به ریسک واقعی یک انتخاب اشتباه باشد. اگر انتخاب بین شستشوی لباس‌ها و نواختن گیتار است، انتخاب اشتباهی در کار نخواهد بود مگر این که دیگر جوراب تمیزی نداشته باشید (یک ضرورت وحشتناک). اگر در انتخاب بین استیک و یا ماهی برای شام مانده‌اید، من که ماهی را پیشنهاد می‌دهم، اما حتی ارزش انرژی گذاشتن برای تصمیم‌گیری را هم ندارد. اگر تصمیم‌گیری در مورد چیزهای بسیار زیاد دیگری است که می‌خواهید در اوقات فراغت انجام دهید، یکی از ایده‌های خوب‌تان را در پیش بگیرید و از انتخاب‌تان شاد باشید.