بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

برندگان بر مسیر تمرکز می‌کنند.

در حالیکه بیشتر مردم دنیا، بر اینکه احساس می‌تواند باعث انجام کاری شود، تمرکز می‌کنند، کمتر کسی به این می‌اندیشد که چگونه انجام کاری می‌تواند احساسی در ما به وجود آورد که در واقع همان احساس، باعث انجام کارهای بیشتر بعدی خواهد شد.

واضح است که کمال‌گرایی یک مشکل است. اما مشکلی نیست که بتوان به سرعت حلش کرد. زیرا ریشه در عادت‌هایمان دارد.

«تلاش برای برتری به شما انگیزه می‌دهد؛ تلاش برای رسیدن به حد کمال، انگیزه را از شما می‌گیرد. هریت بریکر

حتی آلبرت اینشتین نابغه گفته است؛ «دست‌یابی به این موفقیت‌ها از آن جهت نیست که من باهوش‌ترم، بلکه فقط به این دلیل است که تحمل بیشتری در برابر مشکلات داشته‌ام.»

پیشرفت‌هایی از نوع حد کمال کمیت (اندازه) ویرانگرترین نوع کمال‌گرایی است زیرا وقتی از مشکل‌تان خبر ندارید، نمی‌توانید آن را حل کنید و حل نخواهد شد. از دیگران انتظار داریم برای کم کردن ۳۰، ۵۰ و یا حتی ۱۰۰ پوند و بیشتر از آن هدف‌گذاری کنند. این روزها، هیچ کس، فردی را که این اعداد بزرگ قراردادی را به عنوان هدف، در نظر می‌گیرد، «کمال گرا» نمی‌داند. وقتی که نمی‌توانیم به این هدف‌ها برسیم، احساساتی مثل گناهکاری و شرم برانگیخته می‌شوند و دوباره به همان حالت قبلی برمی‌گردیم.

«مهم نیست که چقدر آرام می‌روی، باز هم از کسانی که روی مبل لم داده‌اند، جلوتری»

آزمون و خطا، راهی است به سوی پیشرفت!

«می‌دانم که کارم در حد کمال نخواهد بود، اما ادامه خواهد یافت.»

وارد عمل شوید. آیا فکر نمی‌کنید که کلید موفقیت زندگی همین است؟ وارد عمل شوید، برگزینید و پیروز شوید.

وقتی به احساس‌تان چنان بهایی می‌دهید که عامل تصمیم گیرنده در مورد انجام کاری باشد، باید گفت برده آن می‌شوید.

عمل کردن سخت‌ترین قسمت رشد شخصی است چرا که ما همیشه بیشتر از آنچه که می‌توانیم انجام دهیم، را در لیست آرزوهایمان می‌گنجانیم.

بیشتر مردم حتی اهمیت نمی‌دهند که شما چه می‌کنید،

وقتی با دقت به زندگی انسان نگاه می‌کنید، می‌بینید که همه‌اش همین است هیچ برنامه، و طرح ماجرای در حد کمالی وجود ندارد، زیرا زندگی همین گونه در جریان است. همان قدر که نقشه کشیدن مهم است، به همان اندازه هم مطابقت دادن خود با شرایط و مشکلاتِ در حال تغییر اهمیت دارد.

اشتباهات‌تان را همان‌طور که هستند بپذیرید: آن‌ها درس‌های با ارزش زندگی هستند که فقط از آن طریق می‌توانید بیاموزید. مگر این که اشتباه نابود کننده‌ای باشد، که در این صورت هم، حداقل دیگران از آن چیزی خواهند آموخت.» آل فرانکین

اگر کمال‌گرایی یک توده یخ شناور بر آب بود، قسمت بالایی آن که دیده می‌شود، را میل به برتری نامیده و قسمت غرق شده پایینی را که گفته می‌شود ۹۰ درصد توده یخ شناور را تشکیل می‌دهد، ترس از شکست می‌نامیدیم. ترس از شکست چیزی نیست که بخواهیم به مردم جهان نشان دهیم اما می‌تواند به کارهایمان جهت ببخشد.

بِرِنه براون، نویسنده و محقق، معتقد است کمال‌گرایی همچون یک سپر ۲۰ تنی است که دورتادور خود می‌گیریم به امید آنکه ما را از آسیب محفوظ نگه می‌دارد، او می‌گوید، «اما در حقیقت، تنها کاری که این سپر می‌کند این است که نمی‌گذارد دیده شویم» اگر دیده نشوی، از خجالت زدگی هم محفوظ خواهی ماند. اما آیا واقعاً کسی هست که بخواهد دیده نشده، بماند؟ دیده شدن و گهگاه، خجالت زده شدن، بخش غیرقابل گریز زندگی‌اند.

اگر تصمیم نگیرید که کمال‌گرایی را به عنوان طرز فکری مخرب و دست پایین تلقی کنید، توهم برتر بودن آن نمی‌گذارد به تغییرات مطلوب‌تان برسید. کمال‌گرایی مشکلات جدی دیگری به بار خواهد آورد که معمولاً به اشتباه دلایل دیگری برایشان شمرده می‌شود. کمال‌گرایی یکی از دلایل اصلی بروز افسردگی است که خود مشکلات بسیار دیگری مانند اعتیاد را به دنبال دارد.

هنگامی که با کمال‌گرایی و به تأخیر انداختن کارها دست به گریبان شده‌اید، خود را به چالش «سعی‌ات را بکن و ببین چه می‌شود» دعوت کنید.

لازم است بدانید که تنها ابزار و امکاناتی که برای ورزش کردن نیاز دارید، بدنتان است، مگر اینکه کمال‌گرا باشید.