بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

سرسخت‌ترین کسی باشید که می‌شناسید.

محققان دریافته‌اند که نشخوار ذهنی با کمال‌گرایی تجویز شده از سوی جامعه که به معنای در حد کمال دیده شدن از دید دیگران است، مرتبط می‌باشد.

تنها دلیلی که افراد نمی‌توانند اعتماد به نفس داشته باشند، استانداردهای از پیش تعیین شده‌ای است که به آن‌ها دیکته می‌کند در هر زمینه‌ای باید به چه حد نصابی برسند، وقتی که چنین مفهوم از پیش تعیین شده‌ای را کنار بگذارید، و اعتماد به نفس‌تان را شخصی سازی کنید. خودِ خودتان خواهید بود و اعتماد به نفس به طور طبیعی از وجودتان تراوش خواهد کرد.

(همان‌طور که کلید کمتر قضاوت کردن افراد این است که سعی کنیم بیشتر درک‌شان کنیم)

حتی اعتماد به نفس کلی هم بیانگر این است که در مقایسه با هر استاندادی که در ذهن دارید، تا چه حد به شایستگی کلی خود اعتقاد دارید.

همیشه بهتر است هر چیزی را از جایی که در واقعیت قرار گرفته است، شروع کنیم، نه از جایی که دوست داریم قرار بگیرد.

اگر گمان می‌کنید این ایده انگیزشی که اگر دلیلی برای انجام کار داشته باشم، بالاخره انگیزه هم به وجود می‌آید، هر بار جواب می‌دهد، باید بگویم بسیار ساده لوحانه می‌اندیشید و بی‌ثباتی احساسات انسانی را نادیده گرفته‌اید.

«تلاش برای برتری به شما انگیزه می‌دهد؛ تلاش برای رسیدن به حد کمال، انگیزه را از شما می‌گیرد. هریت بریکر

وقتی به احساس‌تان چنان بهایی می‌دهید که عامل تصمیم گیرنده در مورد انجام کاری باشد، باید گفت برده آن می‌شوید

به جای پیش بینی کردن، تجربه کردن را انتخاب کنید

وقتی به احساس‌تان چنان بهایی می‌دهید که عامل تصمیم گیرنده در مورد انجام کاری باشد، باید گفت برده آن می‌شوید.

این مسیر است که می‌توانید کنترلش کنید نه نتایج. پس در حقیقت، اهمیت بیشتری به مسیر دادن، نشان می‌دهد که اهمیت بیشتری بر نتایج قائلید.

اگر در ارتباطات‌مان به افراد منتقل کنیم که تلاش برای رسیدن به حد کمال مدنظرمان است، خود را مثال زدنی کرده‌ایم. این عبارت را در ذهن خود حک کنید: تلاش برای رسیدن به حد کمال. آنقدر با ارزش هست که شعار زندگی‌تان باشد. در واقع می‌تواند به عنوان یک راه‌حل کلی برای مشکل کمال‌گرایی مورد استفاده قرار گیرد. هنگامی که با کمال‌گرایی و به تأخیر انداختن کارها دست به گریبان شده‌اید، خود را به چالش «سعی‌ات را بکن و ببین چه می‌شود» دعوت کنید.

توجیه کردن افراط‌گونه، به لحاظ روان‌شناسی، نشانگر مخفی کردن چیزی است و همچنین عامل دیگری است که باعث می‌شود دیگران ما را از تصویر در حد کمالی که قصد داشتیم ارائه بدهیم، بسیار عقب‌تر بسنجند.

اما از زمانی که به معمول‌گرایی روی آورده‌ام، موقعیت‌های بسیار بیشتری برای ملاقات با خانم‌های جوان داشته‌ام و قرار ملاقات بیشتری نیز ترتیب داده‌ام. بهترین قسمت آن این است که دیگر نیازی نمی‌بینید برای داشتن حس رضایت، با کسی باشید. وقتی معمول‌گرایید، محدودیت‌های کمتری دارید و راحت‌تر می‌توانید از زندگی معمول (ناکامل) خود لذت ببرید!

فقط با حرکت به سمت جلو است که می‌توانید افق‌های جدید را ببینید، احتمالات را بالا برده و موقعیت‌های جدیدی را برای رشد و لذت بردن از زندگی به وجود آورید.

بی‌تفاوتی به نتایج این است که: «من تمام تلاشم را می‌کنم و به این که چه اتفاقی می‌افتد، اهمیت نمی‌دهم.» این همان تفکر طلایی زندگی است.

تنها راه رسیدن به نتایج، طی کردن هر آنچه مسیری است که به آن می‌رسد. اگر واقعاً چیزی را می‌خواهید، نمی‌توان از مسیر رسیدن به آن گریخت. معمول‌گرایان به نتایج بی‌توجهی می‌کنند. زیرا هنگامی که کمتر به نتایجی که در پس یک مسیر است، اهمیت دهید، طی کردن آن مسیر برایتان آسان‌تر می‌شود.

اگر ذهن‌تان تغییر نکند، شما هم تغییر نخواهید کر

وقتی برای خود معیاری در نظر می‌گیرید که هر بار، می‌توانید با اعتماد به نفس کامل به آن برسید، دیگر نگران آن نخواهید بود که پس از رسیدن به آن، چه خواهد شد.