بریده‌هایی از کتاب اعتماد به نفس باربارا

اعتماد به نفس بر این اساس ساخته نمی‌شود که یقین داشته باشید همیشه شخص موفقی خواهید بود و مرتکب اشتباه نخواهید شد بلکه بر این پایه استوار است که ارادهٔ شما به حدی است که با وجود باخت و شکست، دست از ادامهٔ راه نمی‌کشید.

اگر منتظرید برای انجام کاری جدید یا تحقق یک رؤیا اعتماد به نفس پیدا کنید، باید تا ابد منتظر بمانید.

برای موفقیت، ابتدا باید برای مدتی در انجام کاری بسیار بد باشید. باید بد باشید تا بتوانید واقعاً خوب شوید.

ما انسان‌ها، به طور طبیعی دل‌مان برای کسی که به نوعی کوشش می‌کند، اما به جایی نمی‌رسد می‌سوزد. نه به آنها فشار می‌آوریم و نه از آنها چیزی می‌خواهیم. می‌گوییم: « آن بیچاره را ببین، حتی نمی‌تواند راه برود، دارد زمین می‌خورد. از او انتظاری ندارم ». اما وقتی کسی را می‌بینیم که در حال دویدن پایش به جایی گیر می‌کند، می‌گوییم: « آن آدم دست و پا چلفتی را ببین ‌». دونده به باد انتقاد گرفته می‌شود، اما کسی که به سختی راه می‌رود، باعث برانگیختن حس همدردی می‌شود. پس بسیاری از ما زندگی را با خزیدن می‌گذرانیم و متقاعد می‌شویم که کمابیش قابل قبول هستیم. در خفا آرزو داریم بدویم، اما می‌ترسیم هنگام دویدن پای‌مان به چیزی گیر کند و مردم ببینند. بنابراین به تدریج خودمان را به جلو سُر می‌دهیم.

بنا نهادن اعتماد به نفسم روی پاسخی که جهان به اهداف و آرزوهایم می‌داد، باعث شده بود اعتماد به نفسم را به طرز اجتناب‌ناپذیری از دست بدهم! معلوم است که نمی‌توانم پاسخ جهان را تغییر دهم. حتی منطقاً هم نمی‌توانم انتظار داشته باشم که همیشه پاسخی را که می‌خواهم، بگیرم. جهان این طور کار نمی‌کند. بنابراین، هیچ وقت نمی‌توانم روی دریافت پاسخ مثبت از تلاش‌هایم حساب کنم.

در روانشناسی به این پدیده که انسان چیزی را بیرون از خودش به دست بیاورد و دروناً احساس نکند که استحقاقش را دارد، فریبکاری می‌گویند. پدیدهٔ فریبکاری یعنی صرفنظر از کاری که انجام می‌دهیم، احساس کنیم تقلب کرده‌ایم. پیش خودمان بگوییم: « تصادفی بود، که من این شغل را به دست آوردم. من الان این شغل را دارم، ولی اگر قرار باشد از اول شروع کنم، نخواهم توانست کار را مثل الان انجام دهم

اگر احساس عدم اعتماد به نفس می‌کنید، صرفاً یک خیال است. شما فرزند باشکوه و کامل جهان هستید. شما بیش از حد مقتدر هستید. هر چه بیشتر خودتان را دوست بدارید و از این زندگی لذت ببرید، بیشتر به آن کسی را که شما را خلق کرده احترام می‌گذارید.

اعتماد به نفس معنوی احساس آرام و ملایم آرامش است. قلب‌تان را پُر می‌کند و روح‌تان را رشد می‌دهد. به شما امکان می‌دهد راه بروید و بدانید که در جادهٔ درست گام برداشته‌اید. اعتماد به این است که هرکجا هستید، جایی است که لازم بوده در آن باشید ...

درست در زمانی که فکر می‌کنید نخواهید توانست از پس مشکلی برآید، راه‌حل پدیدار می‌شود: به شخص مناسب برمی‌خورید، یا کتاب مناسب را می‌خوانید، یا ناگهان پاسخ به شما الهام می‌شود. شواهدی پیدا کنید دال بر این که شما هدایت و مراقبت می‌شوید. به دنبال علائمی باشید که نشان دهد شما را دوست دارند.

این حق شماست که هم‌اکنون از خود خشنود باشید. هر بار که از خود، به علت کسی که هستید و در جایی که هستید، تجلیل می‌کنید، برای برداشتن قدم بعدی در راه رشد و موفقیت، قدرت کسب می‌کنید.

اعتماد به نفس بر این اساس ساخته نمی‌شود که یقین داشته باشید همیشه شخص موفقی خواهید بود و مرتکب اشتباه نخواهید شد بلکه بر این پایه استوار است که ارادهٔ شما به حدی است که با وجود باخت و شکست، دست از ادامهٔ راه نمی‌کشید.

هر چه در انجام کارهایی که واقعاً می‌خواهید انجام دهید، چه شخصی باشد چه حرفه‌ای تعلل کنید، دستخوش بی‌تحرکی بیشتری خواهید شد و هر چه بی‌تحرکی در شما بیشتر شود، ترس بیشتر بر شما غلبه می‌کند و اعتماد به نفس‌تان را بیشتر از دست می‌دهید.

طنز ماجرا این جاست، که بنا نهادن اعتماد به نفسم روی پاسخی که جهان به اهداف و آرزوهایم می‌داد، باعث شده بود اعتماد به نفسم را به طرز اجتناب‌ناپذیری از دست بدهم! معلوم است که نمی‌توانم پاسخ جهان را تغییر دهم.