بریده‌هایی از کتاب دختری به نام لاک پشت

وقتی حرف می‌زنم، او واقعاً به حرف‌هایم گوش می‌دهد. می‌توانم بگویم این کاری است که بیشتر بزرگ‌ترها کم‌تر انجام می‌دهند.

آخرهای ماه مه بود؛ یک روز بعد از تولد ده‌سالگی‌ام، وقتی درِ خانهٔ خانم گِرَنت را باز کردم، آرچی را دیدم که پشت در ایستاده بود. او چشم‌های قهوه‌ای تیره داشت و موهایی پرپشت و سیاه که با روغن موی لیمویی به عقب شانه شده بودند.

«باید یه قانونی وجود داشته باشه، اصلاً تعجبی نداره که وضع این کشور هر روز داره بدتر می‌شه.»

«وقتی پای پر کردن شکم درمیون باشه، هیچ‌چیزی چندش‌آور نیست