بریده‌هایی از کتاب مهمان ناخوانده

شاید کسی لبخند بر لب داشته باشد، اما باطنش سرشار از شرارت باشد.

ضربه‌های روحی آدم‌ها را تغییر می‌دهد.

مردم چیزی را باور می‌کنند که می‌خواهند باور کنند.

جهنم یک جای خیالی نیست، واقعی است. هم یک جای واقعی است و هم حالتی از ذهن.

مرگ که برسد، دیگر بازگشتی در کار نیست.

تلاش می‌کنی باهاش کنار بیای تا وقتی که دیگه نمی‌تونی و می‌شکنی. منم دیگه نتونستم ادامه بدم.»

ذهن آدم عدم قطعیت رو دوست نداره.

من حقیقت رو گفتم. اما فهمیدم که مردم فقط چیزی رو که دوست دارن باور کنن، باور می‌کنن. کاری از دست من ساخته نیست.

دیوید می‌داند که تقریبآ هر کاری از آدم‌ها بر می‌آید و نباید آنها را دست‌کم گرفت. می‌داند که آدم‌ها پیچیده‌اند و زندگی پیچیده‌تر.

افکار با اعمال فرق دارند. به هیچ‌وجه یکی نیستند.

آدم‌ها وقتی می‌ترسند، چقدر خطرناک می‌شوند.

اولین قانون نجات این است که وحشت‌زده نباشی.

افرادی که می‌ترسند، غیرقابل پیش‌بینی و خطرناک‌اند.

هیچ کس نمی‌داند بین آدم‌ها چه می‌گذرد و رابطهٔ آنها چگونه است. شاید همیشه با هم بحث و جدل داشته‌اند و چیز مهمی نباشد.

تقریبآ هر کاری از آدم‌ها بر می‌آید و نباید آنها را دست‌کم گرفت. می‌داند که آدم‌ها پیچیده‌اند و زندگی پیچیده‌تر.

زمان به همین سادگی از شما می‌گریزد.

چیزی در زنان بسیار زیبا وجود دارد که باعث می‌شود فکر کنند مستحق هر چه می‌خواهند، هستند.

دانا برف را از روی شانه‌ها و موهای او می‌تکاند. از این نمایش کوچک که حس مالکیت به او می‌دهد، لذت می‌برد.

یک نفر نمی‌تواند مسئول خوشحالی دیگری شود.