بریده‌هایی از کتاب ما تمامش می کنیم

همهٔ انسان‌ها اشتباه می‌کنند. چیزی که شخصیت ما را می‌سازد، اشتباهات ما نیست، بلکه نحوهٔ برخوردمان با آن اشتباهات و درس گرفتن از آن‌ها، به جای توجیه‌تراشی است.

یکی از بزرگ‌ترین نشانه‌های بلوغ یک فرد همین است، اینکه بداند چطور چیزهایی را که برای دیگران اهمیت دارد، درک کند، حتی اگر برای خودش اهمیت چندانی نداشته باشند.

بعضی از آدم‌ها اطرافشان هاله‌ای از آرامش دارند

«من احساس می‌کنم همه، خود جعلیشون رو نشون می‌دن. همهٔ ما تو عمق وجودمون خراب و داغونیم. فقط، بعضیامون می‌تونیم اینو بهتر از بقیه پنهان کنیم.»

گاهی اوقات، یک موج غیرمنتظره از راه می‌رسد، آدم را بالا می‌برد و دیگر برنمی‌گرداند

هیچ‌کس به طور مطلق بد نیست و هیچ‌کس هم به طور مطلق خوب نیست. بعضی از آدم‌ها باید بیشتر سعی کنند که بدی‌هایشان را سرکوب کنند.

از جنگیدن برای خودم دست برمی‌دارم چون نیاز دارم که کس دیگری این کار را برایم انجام دهد.

ازدواج یک مصالحه است. ازدواج به معنای آن است که کاری انجام شود که برای هر دو طرف، بهترین باشد نه فقط برای یکی از طرفین

صدایش را روی دلم احساس می‌کنم. این خوب نیست. صدا باید همانجا در گوش متوقف شود اما گاهی اوقات ــ در حقیقت، خیلی بندرت ــ صدایی از گوش من نفوذ می‌کند و در تمام بدنم طنین می‌اندازد. صدای او، یکی از آن صداهاست. عمیق، مطمئن و تاحدی نرم.

«تو زن منی. قراره من از تو در مقابل هیولاها مواظبت کنم، نه اینکه خودم برات هیولا باشم.»