بریده‌هایی از کتاب بزرگترین درس های زندگی

تغییر نگرش می‌تواند تغییر بزرگی در زندگی ما ایجاد کند.

هر کاری که می‌کنیم تحت تأثیر نگرشهای ما قرار دارد.

نگرش خوب منتهی به نتایج خوب و نگرش بد منتهی به نتایج بد می‌شود.

ویلیام جیمز، یکی از سرشناس‌ترین روانشناسان آمریکا می‌گفت: «کشف بزرگ نسل من این است که انسانها با تغییر دادن نگرش خود می‌توانند زندگیشان را متحوّل سازند.»

نگرش مهمتر از هوش، تحصیلات، استعداد خاص یا بخت و اقبال است.

نگرش مهمترین انتخابی است که می‌توانیم بکنیم زیرا بر هر کاری که در زندگی می‌کنیم تأثیر می‌گذارد.

می‌توانیم از آزادی و عظمت خود بگذریم و به شرایط اجازه بدهیم که بر ما مسلط شوند و یا اینکه می‌توانیم خود یک انتخاب‌کننده باشیم و بر مشکلات غلبه کنیم. او می‌گوید مهم این است که بدانیم آنچه می‌شویم ناشی از تصمیم‌گیری درونی است.

ما می‌توانیم قربانی شرایط شویم و یا بر شرایط غلبه کنیم.

خود حادثه به اندازه برداشت ما از آن مهم نیست.

بزرگترین قدرتی که در اختیار هر کس هست، قدرت انتخاب کردن است. جِی. مارتین کوه

بخش قابل ملاحظه‌ای از توانمندی بالقوه ما صرفاً به این دلیل تلف می‌شود که از آن استفاده نمی‌کنیم، درست مانند یک باطری که اگر مدتی طولانی از آن استفاده نکنیم نیرویش را از دست می‌دهد و یا مانند عضله‌ای که اگر مدتها بدون حرکت باقی بماند فرسوده می‌گردد و تحلیل می‌رود

می‌توانیم تصمیم بگیریم که با دیگران چگونه رفتار کنیم. می‌توانیم دیگران را تحقیر کنیم، همانطور که می‌توانیم آنها را بالا ببریم. می‌توانیم خودمحور و بی‌ملاحظه باشیم، همانطور که می‌توانیم مهربان و مودب باشیم و به آنها کمک کنیم.

در هر روزی که از خواب بیدار می‌شوید، به جای اینکه اسیر بایدها شوید، می‌توانید یک انتخاب‌کننده باشید

یکی از بزرگترین اشتباهاتی که مردم می‌کنند این است که زندگی را یک «باید» و یک «مجبور بودن» بزرگ در نظر می‌گیرند. مجبورند که به سر کار بروند، مجبورند که به مدرسه بروند، مجبورند که به فروشگاه بروند، مجبورند که موهای سرشان را کوتاه کنند، مجبورند که سازمان‌یافته باشند و مجبورند که هزاران کار دیگر بکنند. واقعیت امر این است که مجبور نیستیم هیچ کدام از این کارها را بکنیم.

به پیرامونتان نگاه کنید. در زندگی درصد بزرگی از مردم این کشور چه اتفاقهایی می‌افتد؟ اتفاق زیادی نمی‌افتد. و چه آنها بدانند یا ندانند، دلیلش همه ناشی از انتخابهای آنهاست. آنها هستند که آنچه را اتفاق می‌افتد، آنچه را بر سر راهشان قرار می‌گیرد، انتخاب می‌کنند. آنها هستند که به کمتر از آنچه سزاوارش هستند رضایت می‌دهند. آنها هستند که به دیگران اجازه می‌دهند به جای آنها فکر کنند. آنها هستند که می‌خواهند از روزی تا روز بعد تنها وجود و حضور داشته باشند، بی‌آنکه زندگی کنند. یکی از بزرگترین اشتباهاتی که مردم می‌کنند این است که زندگی را یک «باید» و یک «مجبور بودن» بزرگ در نظر می‌گیرند.

آنچه اتفاق می‌افتد نیست که مهم است، مهم این است که ما با آنچه اتفاق می‌افتد چگونه برخورد می‌کنیم.

خیلیها در کشور آزاد زندگی می‌کنند، حق انتخاب دارند، امّا از این حق خود استفاده نمی‌کنند. اینها زندانی هستند، در دام شرایط و اوضاع و احوال پیرامونشان گرفتار شده‌اند.

تقصیر شرایط، بخت و اقبال بد یا آدمهای بد نبود که ناخشنودی مرا سبب شده بود. انتخابم بد بود. من کنترلی بر این حوادث نداشتم امّا می‌توانستم و مخیر بودم که نسبت به این حوادث واکنش نشان دهم. وقتی مسئولیت بهتر انتخاب کردن را آموختم، زندگی بهتر شد.

من از این سالم‌تر کاری را سراغ ندارم. بخندید و خوش باشید.

خنده روی روابط ما با دیگران تأثیر می‌گذارد. کسی زمانی گفت که خنده کوتاه‌ترین فاصله میان دو شخص است. خنده می‌تواند میان انسانها تولید وحدت و اتحاد کند. «بخند تا دنیا به رویت لبخند بزند.»