بریده‌هایی از کتاب گاهی که از نه شنیدن می ترسیم

اولین گناه کسانی که باعث شدند دچار حس شرمساری شویم کشف خطاهای‌مان نبود؛ فراموش‌کردن بدیِ خودشان بود و بعد، اینکه به خود جرئت دادند ما را به‌خاطر بدی‌مان سرزنش کنند.

چرا باید شنیدن یک «نهٔ ساده (کلمه‌ای کوتاه و بی‌خطر) این‌قدر دردناک و سخت باشد که ترجیح بدهیم به‌جای روبه‌روشدن با آن، در فقر و نادیده گرفته‌شدن و ناخشنودی بمانیم؟

. اولین گناه کسانی که باعث شدند دچار حس شرمساری شویم کشف خطاهای‌مان نبود؛ فراموش‌کردن بدیِ خودشان بود و بعد، اینکه به خود جرئت دادند ما را به‌خاطر بدی‌مان سرزنش کنند.

نظریه از این قرار است: قدرت هر فرد لزوماً ضعفی ذاتی به‌همراه دارد. داشتن قدرت بدون ضعف غیرممکن است. هر مزیتی عیبی به‌همراه دارد. و امکان ندارد همهٔ مزیت‌ها باهم در یک فرد جمع شوند.

باید بین منتقد و دشمن تفاوت قائل شویم. منتقد برای ابعاد روانی ما حدودی قائل می‌شود و اگر بحث به آن حدود کشیده شود، دیگر ادامه نمی‌دهد. اما دشمن از یک اختلاف‌نظر کوچک هم بهانه‌ای می‌سازد برای زیرسؤال‌بردن کامل حق وجود ما!

موضوع بر سر شنیدن «نه» نیست؛ کاری که سعی می‌کنیم انجام دهیم نشنیدن چیزی است کاملاً متفاوت: اینکه نفرت‌انگیزیم. همهٔ ما به تصویر نفرت‌انگیزی که از خودمان ساخته‌ایم دسترسی داریم: مجموعه‌ای از معیوب‌ترین، ناقص‌ترین، شرم‌آورترین، و ضعیف‌ترین بخش‌های شخصیت‌مان. هروقت دیگران به ما نه می‌گویند دقیقاً همین تصویر از خودمان پیش چشم‌مان می‌آید و ما را درگیر می‌کند. ما «نه» نمی‌شنویم، که اگر این‌طور بود، مشکلی نداشتیم؛ چیزی که می‌شنویم این است: «تو فردی نفرت‌انگیز، مغرور، مضحک، تازه به دوران رسیده، متوهم، بی‌عرضه، و پستی.»

پناه‌بردن به خرده‌نگرانی‌های روزمره جایگزینی است برای ضربه‌های روحی حل‌نشده

پس وقتی غمگینیم، واقعاً به لباس یا مدل موی جدید نیاز نداریم؛ فقط نیاز داریم کسی ازروی محبت به ما نگاه کند تا نگاه سخاوتمندانه‌اش ما را از آثار مخرب تنفرمان از خودمان نجات دهد.

برای اینکه بتوانیم از خودمان در برابر دشمن بیرونی دفاع کنیم، ابتدا باید طرف خودمان باشیم.

اگر قدرت همیشه با اشتباه مرتبط باشد، هیچ فرد بی‌عیب‌ونقصی پیدا نمی‌شود

هیچ فرد بی‌عیب‌ونقصی پیدا نمی‌شود. شاید افرادی پیدا کنیم با قدرت‌های متفاوت، ولی آن‌ها فهرستی از ضعف‌ها را نیز همراه خود دارند.

قدرت هر فرد لزوماً ضعفی ذاتی به‌همراه دارد. داشتن قدرت بدون ضعف غیرممکن است.

ضعف افراد را بخشی جدانشدنی از همان مزیت‌هایی بدانیم که در گذشته جذب‌شان شده‌ایم،

یاد بگیریم به دشمن‌مان با تأسف و ترحم بنگریم و اگر از دست‌مان ساخته است، با عشقی بخشش‌گونه.

تنها راه ازبین‌بردن چرخهٔ باطل نفرت یافتن منشأ آن است که در رنج نهفته است.

مسلم است که آدم نمی‌تواند هم بسیار جذاب باشد و هم فیزیک اتمی را درک کند. این یعنی بخت زیادی به یک نفر رو کرده. درست است که شخصیت یک نفر ممکن است ابعاد زیادی داشته باشد، اما وقتی کسی بسیار جذاب باشد، احتمال احمق انگاشته‌شدنش زیاد است.

هرکس ما را به‌عمد آزار می‌دهد خودش باید به‌شدت آسیب‌دیده باشد.

برای آگاه‌شدن باید راه کنجکاوی را در پیش بگیریم نه ناامیدی.

دلیل واقعیِ نه‌گفتن دیگران این است که درخواست ما با برنامه‌ریزی آن‌ها هماهنگی ندارد.

فرضیهٔ توطئه مشکلی ادراکی نیست، بلکه زخمی عاطفی است که بر توانایی‌های برتر ذهنی نیز چیره می‌شود. بنابراین نمی‌توان با رگباری از اطلاعات خلاف واقع با آن برخورد کرد، بلکه باید با دلگرمی‌دادن، مهربانی‌کردن و عشق‌ورزیدن با آن روبه‌رو شد، چون این همان نقطه‌ای است که مشکل از آنجا شروع شده است.