بریده‌هایی از کتاب قدرت کلام: درس‌هایی از سخنرانان بزرگ تاریخ

«نمی‌توانیم کارت‌هایی را که گرفته‌ایم عوض کنیم، فقط نحوۀ بازی کردن را می‌توان عوض کرد.»

«بدترین چیز این است که در محیط آلوده اخلاقی سر کنیم‌‌. ما از نظر اخلاقی بیماریم چون مطلبی می‌گوییم که به آن اعتقاد نداریم‌‌. ما آموختیم چیزی را باور نکنیم‌، ‌‌‌به همدیگر بی‌اعتنا باشیم‌، ‌‌‌فقط به خودمان بیندیشیم‌‌. مفاهیمی مانند عشق‌، ‌‌‌دوستی‌، ‌‌‌محبت‌، ‌‌‌تواضع یا بخشش عمق و ابعادشان را گم کرده‌اند و برای بسیاری از ما فقط خصوصیات روان‌شناسی محسوب می‌شوند یا تعارفات لجام گسیخته دوران باستان‌، ‌‌‌که کمی مضحک می‌نماید.»

«تنها چیزی که باید از آن ترسید خود ترس است‌، ‌‌‌این روزهای تاریک ارزش دارد به شرطی که به ما بیاموزد سرنوشت راستین ما تسلین نشدن و رسیدگی به امور هم نوعان خود است.»

«اجازه دهید شما را با یک ایده نهایی ترک کنم، اگر هر بار سقوط می‌کنید بتوانید بلند به خود بخندید، مردم فکر می‌کنند مست هستید.»

«کتاب امانت مانند مهمانی در خانه است و باید با وسواس و نکته سنجی با آن رفتار کرد‌‌. نباید زیر سقف شما به آن صدمه برسد‌‌. نباید آن را بی‌حفاظ رها کرد‌، ‌‌‌نباید آن را خط خطی کرد‌، ‌‌‌نباید صفحات آن را تا کرد‌، ‌‌‌نباید با آن خودمانی رفتار کرد‌‌. و سپس یک روز – هرچند به ندرت این کار می‌شود – باید آن را پس داد.»

«عصر ما سرشار از دشواری و تنش و خشونت است و در عین حال حاکی از پیشرفت و دستاورد. در آن، هم امید زندگی بهتر برای همه انسان‌ها و هم تهدید حیات انسانی نهفته است. کدام سر بر می‌آورد؟»

پیش‌گفتار هنری هاردویک در ۱۸۹۶ چنین گفت: «سخنوری مادر آزادی است. روزگار چنین مقرر داشته که بیان شیوا، آخرین سنگر و مهد آزادی باشد و بستر تولد، شکوفایی و مرگ آن را فراهم کند. به سود مستبدان است که هرگونه کلام فصیح و بلیغ را به خواری و زبونی کشند و جز این ترفند، ایمنی نخواهند یافت