بریده‌هایی از کتاب می خواهم فیلم نامه بنویسم؛ یک روش علمی

در روزگار جوانی ما، اصلی ترین و مدرن ترین ابزار ارتباطی عبارت بودند از تلفن، رادیو، تلویزیون، سینما، کتاب و دستگاه پخش صوت. از تلفن همراه و رایانه و اینترنت خبری نبود و به همین دلیل برای برقراری ارتباط با پیرامون خود باید مسیرهای طولانی تر و دشوارتری را طی می کردیم. مثلاًًً برای برقراری ارتباط تلفنی با کسان یا دوستانی که در دوردست بودند، به اداره ی مخابرات مراجعه می کردیم و گاه ساعت ها در انتظار می ماندیم تا ارتباط برقرار شود. اما اکنون و در هر شرایطی می توان از طریق تلفن همراه یا اینترنت با هر کس در هر کجای این جهان و در کمترین زمانِ ممکن، ارتباط کلامی و تصویری برقرار کرد. بچه های امروز با در اختیار داشتن یک رایانه ی قابل حمل یا یک دستگاه تبلت می توانند به اندازه ی نیاز یک عمر، اطلاعات در دسترس داشته باشند و تفاوت های عمده ای از این دست که در روزگار جوانی ما حتا تصورش هم نمی رفت.