بریده‌هایی از کتاب اثر یک فنجان قهوه لاته در موفقیت مالی و شخصی

«اگر نمی‌دانی کجا می‌روی، ممکن است از جایی که مسیرت خاتمه می‌یابد خشنود نشوی.»

«ثروت تو دقیقاً همان سلامتی تو است. سلامتی تو خود به خود اتفاق نمی‌افتد، چیزی نیست که درخلال زندگی خودش از خودش مراقبت کند. نمی‌توانی سلامتی‌ات را به دستان شخص دیگری بسپاری، و همین موضوع دربارهٔ ثروت تو هم صدق می‌کند. هر دو کاملاً در دستان تو هستند، نه شخص دیگری.»

«اگر نمی‌دانی کجا می‌روی، ممکن است از جایی که مسیرت خاتمه می‌یابد خشنود نشوی.»

نکته این است که تو آن‌جا ایستاده‌ای با سه چیز: خودت؛ لنز چشمانت و جهان. چه چیزی را خلق خواهی کرد؟

چشم‌انداز زندگی او چگونه به نظر می‌رسید؟ نمی‌دانست. اگر نمی‌دانی کجا می‌روی؛ ممکن است از جایی که مسیرت خاتمه می‌یابد خشنود نشوی.

راه‌حل مشکلات مالی تو پول بیشتر نیست، ایجاد عادات جدید است.

وقتی اول به خودت پرداخت می‌کنی درواقع این کار در اولویت قرار دادن خودت است.»

«ساده است؛ برای همین جواب می‌دهد. معمولاً ساده‌ترین ایده‌ها هستند که زندگی مردم را تغییر می‌دهند نه ایده‌های پیچیده.»

این جمله در آوازی که مانند زندگی زویی بود در قسمت همسُرایی‌اش خوانده می‌شد؛ شعرش الهام‌بخش، ماجراجویانه و قابل تعمق بود: «دوست دارم به دوران مدرسه برگردم؛ جنوب غربی امریکا را بگردم، به اروپا سفر کنم، خانه‌ای با یک تختخواب واقعی داشته باشم که روی آن بنویسم و یوگا کنم.» اما همیشه شعر به این‌جا می‌رسید: «اما از عهدهٔ خرید آن برنمی‌آیم.»

مردم وقتی پول بیشتری به دست می‌آورند، به سادگی بیشتر هم خرج می‌کنند. پول درآوردن مثل جزر و مد است؛ می‌دانی؛ و خرج کردن مثل یک قایق است. وقتی آب بالا می‌آید قایق هم با آن بالا می‌آید.»