بریده‌هایی از کتاب ۶۰ درس سرنوشت‌ساز که در مدرسه به دانش‌آموزان نمی‌آموزند

ما برای خود هدف تعیین می‌کنیم. نه برای چیزی که عایدمان می‌شود، بلکه برای شخصیتی که در طول رسیدن به هدف به دست می‌آوریم!

البته گاهی برای به دست آوردن چیزی تلاش می‌کنید و بعد متوجه می‌شوید انتخاب درستی نبوده است؛ اما در غیر این صورت، همه چیز به تلاش شما برمی‌گردد.

شاید قبلاً با خود گفته‌اید: «چرا همهٔ مشکل‌ها برای من است و بقیه زندگی خوبی دارند؟» به این دلیل نیست که خدا تصمیم گرفته شما را تنبیه کند؛ اما شاید به این دلیل است که ذهن ناخودآگاه شما زندگی را برایتان سخت کرده است. هیچ کجا و در طالع هیچ کسی نوشته نشده که او یک بازنده است. اگر تا حالا با زندگی دست و پنجه نرم می‌کردید اکنون شما راهبرد ساده‌ای دارید: «تصویرسازی» و «عبارات تأییدی» برای بهبود شرایط زندگی.

نمی‌توانید به مغزتان دستور را بدهید که این کار را نکن. ناخودآگاه شما باید همان تصویری را داشته باشد که می‌خواهید به دست آورید.

بیاید دیگر وانمود نکنیم که دوست داریم زندگی راحتی داشته باشیم. وقتی همه چیز خیلی راحت پیش می‌رود، خسته می‌شویم و آن را ادامه نمی‌دهیم و به دنبال چالش بعدی می‌گردیم.

خوشبختی و شادمانی با خودتان شروع می‌شود. وقتی شاد هستید و زندگی‌تان به خوبی پیش می‌رود، دوستان و شریک زندگی شادی را جذب می‌کنید.

بخشش آسان است؟ معمولاً خیر. شما برای منفعت دیگران آن‌ها را نمی‌بخشید، برای خودتان این کار را انجام می‌دهید.

وقتی کسی از شما تعریف می‌کند، عذرخواهی نکنید، بحث نکنید، فقط بگویید که «متشکرم!» این رفتار درستی است. به یاد داشته باشید: بین تعریف کردن و چاپلوسی کردن تفاوت وجود دارد. فرد چاپلوس هر چیزی که بتواند می‌گوید تا مردم او را دوست داشته باشند، ولی هیچ کس از چاپلوس‌ها خوشش نمی‌آید. «تعریف» شناخت واقعی خصوصیات یک فرد است.

با خود می‌گویید: «چرا باید زحمت تعریف کردن از دیگران را به خود بدهم؟» اول اینکه، به شما حس خوبی می‌دهد. دوم اینکه، به آن‌ها حس خوبی می‌دهد. سوم اینکه، وقتی به خصوصیات افراد دیگر توجه می‌کنید، آن‌ها هم کم‌کم به شما توجه می‌کنند. آن‌ها شروع به تعریف کردن از شما می‌کنند و بنابراین اغلب اوقات احساس خوبی دارید.

اگر می‌خواهید متواضع باشید، کافی است متواضع باشید. خودانتقادی، تواضع و افتادگی نیست، حماقت است. افرادی که خود را تحقیر می‌کنند بسیار آزاردهنده هستند. آن‌ها حرص شما را در می‌آورند. انتقاد از خود باعث عصبانیت دیگران می‌شود و اعتماد به نفستان را کاهش می‌دهد. الفاظ بدی که به خودتان نسبت می‌دهید ریشه در ناخودآگاه شما دارد. با خود شرطی ببندید: «از امروز، اگر نتوانستم به چیز مثبتی فکر کنم، دیگر حرف نمی‌زنم.»