بریده‌هایی از کتاب جواب ها از کجا می آیند؟

«بهت می‌گفت به‌جای اینکه نگران روزی باشی که عزیزانت ممکنه از پیشت برن، همین حالا قدرشون رو بدونی.

هر احمقی می‌تواند بداند؛ مهم فهمیدن است. اینشتین

اتاق بدون کتاب، مانند جسم بدون روح است. سیسرون من همیشه بهشت را جایی شبیه به یک کتابخانه تصور کرده‌ام. خورخه لوییس بورخس آدم‌های ضعیف هرگز نمی‌بخشند. بخشش ویژگی بزرگان است. مهاتما گاندی هر احمقی می‌تواند بداند؛ مهم فهمیدن است. اینشتین

بعضی اطلاعات فقط شما را نگران و غمگین می‌کردند. به همین خاطر بود که آوا به سوفی نگفت مداد در مورد پدرش چه گفته. گاهی، بی‌خبری بهتر بود.

دریافته‌ام که مردم آنچه گفته‌اید، از یاد می‌برند و آنچه انجام داده‌اید، فراموش می‌کنند؛ اما هرگز حسی را که در آن‌ها ایجاد کرده‌اید، از خاطر نخواهند برد.

آوا گفت: «همیشه درس می‌خونم؛ اما همین که نزدیک کلاس ریاضی می‌شیم، قلبم تاپ‌تاپ می‌زنه. صورتم داغ می‌شه و نمی‌تونم نفس بکشم. انگار دارم غرق می‌شم.» سوفی ابروهایش را بالا برد، «وسط اعداد غرق می‌شی؟ فکر نمی‌کردم اعداد مرگ‌آور باشن!» آوا گفت: «خیلیم هستن. مرگ در اثر معادلات خطی.»

بهت می‌گفت علی‌رغم شغلش به‌عنوان کتابدار مرجع، اون کشف کرد که زندگی اصلاً دونستن همهٔ جواب‌ها نیست. بهترین کاری که می‌تونیم بکنیم اینه که با سؤالاتمون به صلح برسیم، یاد بگیریم کی هستیم، قدرت‌هامون رو بشناسیم و از هدیه‌ای که تا اینجا هستیم در اختیارمون هست، بهترین استفاده رو کنیم.»

آوا مداد و کاغذهای یادداشت را از کوله‌پشتی‌اش بیرون آورد و نوشت: چه آهنگی را باید برای پدربزرگ بگذاریم؟ او به سوفی گفت: «جواب نداد.» «ازش بپرس چرا جواب نداد.» آوا این کار را کرد و صدای مدادی جواب داد: «چون کار من این نیست که نقش دی جی رو برای یه پیرمرد بداخلاق بازی کنم.»

صدای عجیب و غریبی بود. حس کردم واقعیه. انگار از بیرون می‌شنیدمش؛ فقط توی سرم نبود.» «من که چیزی نشنیدم.» سوفی یک میوهٔ بلوط را در پیاده‌رو شوت کرد. «شاید کلاس ریاضی تسخیر شده.» «با یه روح خیرخواه که فرمولای ریاضی رو بلده و فقط با من حرف می‌زنه؟»